Δεν βγάζουν τον μήνα. Δεν πάνε διακοπές. Δεν γεμίζουν τα ρεζερβουάρ. Ξεκινάνε για το σούπερ μάρκετ με τρόμο και τρώνε μακαρόνια σκέτα και μόνο αν είναι σε προσφορά.
Αυτή λοιπόν είναι η μία Ελλάδα. Της φτώχειας, της ανέχειας και της ανασφάλειας χωρίς όνειρα για τη ζωή.
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά της Ελληνικής κοινωνίας.
Αυτή που κατάφερε τον Ιούνιο να αυξήσει τις ιδιωτικές τραπεζικές καταθέσεις κατά 5,1 δισεκατομμύρια ευρώ.
Είναι τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας. Πέντε δισεκατομμύρια είναι πέντε χιλιάδες εκατομμύρια. Δηλαδή δέκα φορές το ετήσιο επίδομα θέρμανσης. Ή σαράντα πέντε φορές το «market pass».
Ή – πηγαίνοντας μια δεκαετία πίσω – ένα μικρό μνημόνιο μετρητά, χωρίς Τόμσεν και Σόιμπλε. Και όλα αυτά μόνο σε ένα μήνα.
Το ερώτημα λοιπόν είναι ποιοι έβαλαν τόσα λεφτά στις τράπεζες, και πού τα βρήκαν;
Μία λογική εξήγηση είναι ότι οι εγχώριοι φοροφυγάδες, μιζαδόροι και αυτοί με το “μαύρο” χρήμα, ξεστόκαραν.
Αδειασαν τα στρώματα, τα σεντούκια, και τις θυρίδες.
Το ζήτημα και το παράδοξο είναι ότι οι δύο αυτές Ελλάδες συνυπάρχουν, διαμαρτύρονται μαζί για την ακρίβεια και τη διαφθορά στη χώρα..
«Ολα πατρίδα μας» που έγραφε και ο Πολέμης, «κι αυτά κι εκείνα». Δική μας και η πατρίδα που δηλώνει χρεοκοπημένη και η άλλη που αυξάνει τις καταθέσεις της σαν να κέρδισαν ξάφνου όλοι οι συγχωριανοί το τζακ-ποτ στο τζόκερ.
“Aν οι μισοί Έλληνες ξέρανε πως ζουν οι άλλοι μισοί, θα ήταν κι αυτοί απατεώνες” έλεγε ο αείμνηστος Χάρρυ Κλυνν
