Μεγάλος “ντόρος” έγινε στην πόλη με το λάθος ενός “καλλιτέχνη” που έφτιαξε μια πινακίδα και αντί εκ παραδρομής να γράψει Συνοικία έγραψε Συνοικισμός Σαραγίων.
Συνοικία Ζωοδόχου Πηγής αντί του Οθωμανικού “Σαράγια”.
Ορθώς επισημάνθηκε το λάθος αλλά μήπως όμως κάποτε πρέπει να αλλάξει και η Οθωμανική ονομασία της περιοχής, που η ιστορία της είναι η εξής:
Από τις πιο παλιές συνοικίες της πόλη μας είναι τα Σαράγια, σημερινή Ζωοδόχου Πηγήςη οποία χρονολογείται από την εποχή της τουρκοκρατίας. Ολόκληρη η περιοχή ήταν τσιφλίκι Τούρκων αγάδων και μπέηδων. Η συνοικία ως ανεξάρτητος οικισμός υπάρχει από την Τουρκοκρατία.
Τότε ήταν εγκατεστημένες περίπου 15 με είκοσι ελληνικές οικογένειες που εργάζονταν στα κτήματα του Τούρκου Μπέη. Αυτές οι οικογένειες αποτέλεσαν το φυτώριο της συνοικίας αυτής που άρχισε σιγά — σιγά να εξελίσσεται μετά την απελευθέρωση και μετά το 1920 κατέληξε να πάρει την σημερινή της μορφή.
Τα Σαράγια εκείνη την εποχή είχαν μια ξεχωριστή φυσική ομορφιά, πνιγμένα στο πράσινο και θεωρούνταν η πιο μαγευτική τοποθεσία των Τρικάλων. Η συνοικία ήταν η αγαπημένη συνοικία των Τρικαλινών φυσιολατρών κάνοντας τον περίπατό τους τις ηλιόλουστες μέρες τον χειμώνα και το καλοκαίρι τα απογεύματα και τα βράδια.
Όλοι τους δε, δεν παρέλειπαν να περάσουν και από την εκεί ιστορική εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής για ένα προσκύνημα στην εικόνα της Ζωοφόρου Θεοτόκου των Σαραγιών.
Το όνομα της συνοικίας αυτής προέρχεται από την τούρκικη λέξη Σεράι που σημαίνει μεγάλο σπίτι. Στα παλιά χρόνια στην περιοχή υπήρχαν αρχοντικά των Τούρκων μπέηδων, τα Σεράια.
Το 1936 εγκαταστάθηκε εκεί η εταιρεία «Χένρυ Μπουτ & Υιοί», (Henry Boot and Son Limited), (Μπούτη όπως την έλεγαν οι τρικαλινοί) που είχε αναλάβει την κατασκευή των αντιπλημμυρικών έργων σε ολόκληρη τη Δυτική Θεσσαλία.
Έγιναν τα αναχώματα του Πηνειού και άλλων ποταμιών, αποξηράνθηκαν έλη και δημιουργήθηκαν νέες τεράστιες εκτάσεις κατάλληλες για καλλιέργεια. Η εταιρεία Χένρυ Μπουτ συνέχισε και μεταπολεμικά για ένα διάστημα το έργο της, ως ότου την θέση της πήρε η ΚΟΜΔΕ (Κέντρο Οχημάτων Μηχανημάτων Δημοσίων Έργων).
Στα Σαράγια υπήρχε και η τοποθεσία Τσιπουλάκου με τις μεγάλες φτελιές στις όχθες του Αγιαμονιώτη ποταμού και της εκκλησίας της Ζωοδόχου Πηγής και ήταν από τις ωραιότερες τοποθεσίες. Η οικογένεια Τσιπουλάκου έκτισε στο αγρόκτημα αγροικία ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής και οι οποίοι εξέτρεφαν άλογα και διάφορα άλλα ζώα.
Εκεί δημιουργήθηκε το πρώτο Δημοτικό Φυτώριο και τη δεκαετία 1980 δημιουργήθηκε και το Δημοτικό Γκαράζ.
Τμήμα της συνοικίας μεταξύ της διασταύρωσης των οδών Αρριανού και Ζωοδόχου Πηγής, κοντά στον δρόμο προς τις Καρυές, αναπτύχθηκε μετά το 1950, στην περιοχή αυθαίρετος οικισμός με το όνομα Κηπάκι Σαραγίων.
Ή ιστορία της Εκκλησίας της Ζωοδόχου Πηγής είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Χτίστηκε το 1818. Είναι χτισμένη κατά μίμηση της Εκκλησίας Ζωοδόχου Πηγής της Κωνσταντινουπόλεως. Το 1927 η Εκκλησία αυτή των Σαραγίων καταστράφηκε από μεγάλο σεισμό που έπληξε τότε την Δυτική Θεσσαλία. Το 1932 άρχισε η ανέγερση της σημερινής εκκλησίας στην ιδία θέση της παλιάς που αποπερατώθηκε το 1959.
