Η γέφυρα κατασκευάστηκε τον 16ο αιώνα(1520) από τον μητροπολίτη Λαρίσης Βησσαρίων Β΄.
Στην αρχική της μορφή η γέφυρα είχε έξι τόξα, με μεγαλύτερο το τρίτο από την αριστερή (ανατολική) όχθη, κάτω από το οποίο διέρχεται η βαθύτερη κοίτη του Πηνειού ποταμού.
Το τόξο αυτό έχει άνοιγμα 19,70 μ. ύψος 9,70 μ. και πάχος διαζώματος 0,80 μ. Το δεύτερο σε μέγεθος τόξο έχει άνοιγμα 16,70 μ, ύψος 9,70 μ και πάχος διαζώματος 0,60 μ. Το δεξιό μικρό τόξο έχει άνοιγμα 7,50 μ, ύψος 3,70 μ και πάχος διαζώματος 0,50 μ.
Το αριστερό τόξο έχει άνοιγμα 8,50 μ, ύψος 3,50 μ. και πάχος διαζώματος 0,50 μ. Το συνολικό μήκος της γέφυρας είναι 120 μ. Σήμερα σώζονται τα τέσσερα ημικυκλικά τόξα, ενώ στη θέση εκείνων που καρτέρευσαν το 1970 κατασκευάστηκαν άλλα από σκυρόδεμα. Με σκυρόδεμα επίσης επικαλύφτηκε και το κατάστρωμα της γέφυρας, το οποίο διαπλατύνθηκε κατά 2 μ.
Ο άγιος Βησσαρίων, πέρα από τα θρησκευτικά του καθήκοντα, πραγματοποίησε πολλά μεγάλα κοινωφελή έργα και επειδή τα σημαντικότερα από αυτά ήταν γέφυρες, αποκαλείται Βησσαρίων ο γεφυροποιός.
Οι γέφυρες που έχτισε είναι, εκτός από αυτή της Σαρακίνας που προαναφέραμε, στην Πύλη Τρικάλων (επίσης επί του Πηνειού ποταμού), η γέφυρα στην Πλάκα του Άραχθου ποταμού και η Γέφυρα του Κοράκου στον Αχελώο ποταμό.
Και οι τέσσερες αυτές γέφυρες ήταν έργα πολύ μεγάλα και πρωτοποριακά για την εποχή τους. Αποτελούσαν τα περάσματα από την ανατολική στη δυτική ηπειρωτική χώρα.
