Στον ακάλυπτο χώρο μεταξύ των πολυκατοικιών που βλέπουν στην οδό Αβέρωφ και στον πεζόδρομο Κοπάδη(δίπλα στα Δικαστήρια) αντίστοιχα, ένα πελώριο φουγάρο στέκει αγέρωχο εδώ και δεκαετίες.
Χαρακτηριστικό δείγμα και σιωπηλός μάρτυρας μαζί με άλλα κουφάρια εργοστασίων, της αποβιομηχανοποίησης των Τρικάλων.
Οι περισσότεροι αγνοούν την ιστορία που κρύβεται πίσω του και είναι κομμάτι αυτού εδώ του τόπου.
Το 1923 οι Αδερφοί Τεγόπουλοι(ο Κίτσος Τεγόπουλος εκδότης της “Ελευθεροτυπίας” ήταν γιός του Στέργιου) έφτιαξαν εργοστάσιο υφαντουργίας. Στο εργοστάσιο δούλευαν εκατοντάδες εργάτες, κυρίως Μικρασιάτες και είχε 20 μεγάλα μηχανήματα που έφτιαχναν αλατζά, φθηνό ύφασμα που μπορούσαν να το αγοράσουν όλοι.
Τα βαμβακερά ιδίως είδη του υφαντηρίου αυτού, (πετσέτες, μπουρνούζια κλπ)κατέκλυζαν την αγορά κι’εξάγονταν και στο εξωτερικό
Το εργοστάσιο επίσης έγινε γνωστό σε όλη την Ελλάδα, για ένα ξεχωριστό τραπεζομάντηλο. Το εργοστάσιο υπολειτουργούσε στον πόλεμο όμως δεν έκλεισε.
Όταν έγινε η απελευθέρωση οι Αδερφοί Τεγόπουλοι έφεραν καινούρια μηχανήματα και έτσι βγήκαν τα εργοστάσια με μικρότερο εργατικό προσωπικό. Το 1959 έκλεισε.
φωτο: Εργάτες και αφεντικά του εργοστασίου, εκδρομή στον Αί Γιώργη την πρωτομαγιά του 1939.
