Για δεκαετίες η Τρικαλινή κοινωνία έχει εθιστεί να παρακολουθεί απαθής πια, τα εκάστοτε κόμματα εξουσίας να θεωρούν το Γενικό Νοσοκομείο Τρικάλων, έπαθλο και φέουδο για τις προσωπικές η συντεχνιακές επιδιώξεις των ημετέρων.
Παλαιότερα οι “πράσινοι” υγειονομικοί αντιπαρατίθονταν με τους “γαλάζιους” η οποίοι σήμερα αντιμάχονται με τους νεόκοπους Συριζαίους.
Κι όλα αυτά ενώ οι ειδικοί επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την ετοιμότητα των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, να αντεπεξέλθουν σε μια νέα έξαρση της πανδημίας η της γρίπης.
Τους πολίτες δεν τους απασχολεί ποιος έχει δίκιο η άδικο στους κομματικούς διαξιφισμούς που λαμβάνουν χώρα μεταξύ των παρατάξεων, στους κόλπους του νοσοκομείου.
Η αγωνία που τους διακατέχει είναι, το ίδρυμα να συνεχίσει απρόσκοπτα να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο κοινωνικό σύνολο και κάποια στιγμή θα ήταν ευχής έργο, η μικρή μειοψηφία των εργαζομένων που εξυπηρετεί κομματικά συμφέροντα, να αντιληφθεί ότι αμαυρώνουν την σημαντική προσφορά του νοσοκομείου, που εντέλει ανήκει στον λαό.
