Ηταν ο κακοποιός, ο βίαιος, ο χειραγωγός της μάζας… ή μήπως όχι; Και αν ζούσε σήμερα, ο Βαραββάς, ο υιός του πατέρα ή του δασκάλου όπως είναι το όνομά του (Bar Abba) στα αραμαϊκά, αυτός που το πλήθος έσωσε και στη θέση του σταύρωσε τον Υιό του Θεού, τι θα ήταν;
Πιθανότατα ένας… influencer με εκατομμύρια ακολούθους, ένας βίαιος υποκινητής των πιο σκοτεινών ενστίκτων των πολλών, που, όπως αποδεικνύει η σημερινή πραγματικότητα, αγαπούν ακριβώς αυτό: να βγάζουν, συνήθως καλυπτόμενοι από την ασφάλεια μιας οθόνης, τα πιο σκοτεινά τους ένστικτα.
Οπως αναφέρει ο Στέφανο Μασίνι σε αφιέρωμα της εφημερίδας «La Repubblica» σχετικά με τις προσωπικότητες που «σημάδεψαν» το Πάσχα, ο Βαραββάς, όπως όλοι οι «βασιλιάδες» των μαζών, χρειαζόταν να έχει το αντίπαλο δέος του, τον εχθρό που θα «σταύρωνε».
Ετσι, αν ζούσε σήμερα, θα «λιθοβολούσε» με τα tweets του τον Ιησού. Καθώς μάλιστα δεν αποδεικνύεται ότι ήταν ένας κοινός παραβάτης, ένας εγκληματίας, όπως περιγράφεται μόνο στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, «θα μπορούσαμε τελικώς να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τον Βαραββά μάλλον ως ένα είδος προφήτη-αντάρτη, ένα είδος κουκουλοφόρου Μεσσία, ως έναν μαινόμενο διαδηλωτή που βροντοφωνάζει συνθήματα ενάντια στον εκάστοτε σημερινό Καίσαρα».
Απέναντί του θα στέκεται ένας σύγχρονος Ιησούς του οποίου το μάντρα σχετικά με τη μη βία, αυτό το «αν κάποιος σου ραπίσει το ένα μάγουλο, να στρέψεις και το άλλο», τον καθιστά φυσικό αντίπαλο του όποιου Βαραββά. «Δύο ηγέτες, δύο εκ διαμέτρου αντίθετα σημεία αναφοράς, που εκφράζουν τα όσα πρεσβεύουν με εντελώς διαφορετικό τόνο και τρόπο και ρίχνονται σε μια μάχη της οποίας το τέλος θα έρθει μέσω ενός Πόντιου Πιλάτου, ο οποίος θα ζητήσει με τηλεψηφοφορία από το κοινό να διαλέξει τον κωδικό 01 για τον υιό του Θεού και τον 02 για τον υιό του Πατρός» αναφέρει ο Mασίνι.
Τόσο απλά, με το πάτημα ενός κουμπιού… Remaining Time -0:00 Fullscreen Mute Μια επιλογή που δεν αφορά μόνο δύο καταδικασμένους, αλλά δύο διαφορετικές γλώσσες, δύο διαφορετικά οράματα για τον κόσμο, δύο διαφορετικούς δρόμους αντίδρασης στην κοινωνική και την πολιτική αδικία ⋅ διότι όπου ο Βαραββάς θα άναβε το φιτίλι της επανάστασης, ο Χριστός θα αντέτασσε ότι το μίσος γεννά μίσος, το αδίκημα γεννά εκδίκηση και τελικά, σε αυτόν τον φαύλο κύκλο, δήμιος και θύμα θα κατέληγαν να γίνουν ίδιοι. Δεν υπάρχει όμως μέση οδός, πρέπει να ληφθεί απόφαση, πρέπει να γίνει επιλογή: Ιησούν ή Βαραββάν. «Εχει γραφτεί ότι εκείνη την ημέρα η επιλογή του πλήθους υπαγορεύθηκε από τους αρχιερείς και θα ήταν εποικοδομητικό, αν όχι καθησυχαστικό, να πιστεύουμε ότι το πλήθος, “χωρίς πλύση εγκεφάλου”, θα είχε εκφραστεί διαφορετικά, έτσι ώστε να οδηγηθεί ο Βαραββάς στον σταυρό και ο Ιησούς στον θρίαμβο. Ομως, ειλικρινά, τα πράγματα δεν γίνονται ποτέ έτσι» γράφει ο Mασίνι.
Συνεχίζει σημειώνοντας ότι η ανάβαση του Χριστού στον Γολγοθά αποτελεί κατά βάθος μια βιοψία του ιστού της ανθρώπινης βίας, της διαχρονικής καταστροφικής τάσης του ανθρώπινου είδους. Και τα Πάθη του Ιησού δείχνουν αυτή την παραμόρφωση της αλήθειας, που είναι το αποτέλεσμα κάθε συστήματος το οποίο βασίζεται στην επιθετικότητα. «Η εικόνα όπου το πλήθος αποθεώνει τον Βαραββά αποτυπώνει τη βία, η οποία, ενώ υπόσχεται τον τρόμο, καταφέρνει να δηλητηριάσει τις ψυχές, να διεγείρει τα σώματα, οπότε ναι, φαίνεται να βλέπουμε αυτή την εξοντωμένη μάζα που οδηγεί στον θρίαμβο τον μαχαιροβγάλτη, μετατρέποντάς τον σε ιππότη ή σε άγγελο εκδικητή». Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν υποστεί τέτοια «Πάθη».
Ούτε ένας αιώνας δεν έχει περάσει από τις μαζικές εκτελέσεις στα γκέτο, τα πογκρόμ, τους θαλάμους αερίων στα ναζιστικά στρατόπεδα. Και η βία δεν σταματά να ανθίζει: το αποδεικνύουν τα πτώματα στη Σρεμπρένιτσα, στη Βαγδάτη, στη Δαμασκό και τώρα στην Μπούτσα, σύμφωνα με τo άρθρο του Μασίνι. Και πού μπορεί να οφείλονται όλα αυτά αν όχι στο ότι το πλήθος –αν και με τεράστιο τίμημα– τελικά επιλέγει τον Βαραββά αντί του Ιησού; «Η βία σαγηνεύει, ναι. Και επιπλέον, το ανθρώπινο είδος την αγαπά ενστικτωδώς και καταλήγει να την υιοθετεί».
Η Σταύρωση του Ιησού ήταν τελικά το αποτέλεσμα της επιλογής της μάζας υπέρ του Βαραββά, μια επιλογή που στην ανθρώπινη Ιστορία έχει επαναληφθεί χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια φορές, και συνεχίζει να επαναλαμβάνεται σε καθημερινή βάση «μέσα από τις χιονοστιβάδες των likes σε αναρτήσεις που επικαλούνται ναυάγια με νεκρούς μετανάστες ή ρίψη πυραύλων σε αθώους πολίτες, απαιτώντας ένα όργιο θανάτου» υπογραμμίζεται στο άρθρο της Repubblica. Κλείνοντας, ο Mασίνι αναφέρει ότι κανένας δεν γνωρίζει, με βάση τις ιστορικές πηγές, τι απέγινε ο Βαραββάς έπειτα από εκείνη την ημέρα που το πλήθος τού χάρισε τη ζωή.
Φαίνεται όμως λογικό να συνέχισε να διακηρύσσει ότι η βία αποτελεί τη μόνη οδό σωτηρίας, ότι η δύναμη κερδίζεται μέσα από τις ζωές που χάνονται. Και σίγουρα, το πλήθος πάλι εκείνον θα επέλεγε…
Πηγή: Protagon.gr
