Στο περιθώριο της χθεσινοβραδινής εκδήλωσης και την κοπή της πίτας του ΤΕΕ Τρικαλων, έλαβα αφορμή την αναφορά του Προέδρου Απόστολου Μπαταβανη, για την ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ΑΜΟΙΒΩΝ και κοινή μας θέση είναι ότι: πρέπει ο κλάδος των μηχανικών να σκεφτεί σοβαρά και να πιέσει προς την κατεύθυνση να επανέλθει ο μαθηματικός τύπος για τις υποχρεωτικές ελάχιστες αμοιβές μελετών και επιβλέψεων και μάλιστα καθολικά και χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις.
Το μέτρο της ελεύθερης διαπραγμάτευσης της αμοιβής ενός μηχανικού αποτελεί από τα πρώτα μέτρα που πέρασαν με το ¨Μνημόνιο 1¨ και συνετέλεσε καθοριστικά στην απαξίωση του κλάδου και στον μαρασμό του επαγγέλματος.
Μηχανικοί με δεκαετίες στις πλάτες τους και έξοδα μεγάλων γραφείων έχουν να συναγωνιστούν νέους μηχανικούς που με το δικαιολογημένο άγχος του νέου επαγγελματία και της γενικευμένης οικονομικής κρίσης δέχονται αστείες αμοιβές!
Πρέπει πλέον να αντιληφθούν οι επιστημονικοί μας φορείς, οι αρμόδιες νομοθετικές επιτροπές αλλά και εμείς οι ίδιοι ότι η παροχή μιας υπηρεσίας από έναν επιστήμονα δεν μπορεί να λογίζεται ως προϊόν που παρέχεται όσο – όσο με μόνο σκοπό να ξεπουλήσουμε!
Εάν θέλουμε να λέμε ότι βγαίνουμε από την κρίση και ότι η οικοδομή ξαναβρίσκει τα πατήματά της, από τα πρώτα μέτρα που πρέπει να ληφθούν είναι η επαναφορά των αμοιβών σε μία τάξη, να υπάρχει ένας μπούσουλας και εν τέλει να ξεχωρίσει η ήρα από το σιτάρι! Η επιχειρηματολογία για την ορθότητα του μέτρου είναι εκ του περισσού καθώς εκτός από τον ίδιο τον μηχανικό, θα ωφελούνται τα δημόσια ταμεία, οι Δήμοι, το ΤΕΕ και στο τέλος ολόκληρη η οικονομία.
Ελάχιστες αμοιβές για όλους τους Μηχανικούς λοιπόν!
