Λόγοι γενικότεροι, στρατιωτικοί αλλά και ειδικά η κατάσταση του ΕΛΑΣ στη Θεσσαλία, επέβαλαν μια στρατηγική μετακίνηση των ανταρτών προς τα δυτικά τον χειμώνα του 1942. Που έγινε χωρίς καμιά δυσκολία.
Η αποχώρηση του ταγματάρχη Κωστόπουλου από το ΕΑΜ, η ενίσχυση του από τους αντάρτες του Κωστορίζου και η κατάταξη στην ομάδα των υπολοχαγών Καραμπέκου και Χόνδρου καθώς και η απειλή όλων των αντιθέτων του ΕΑΜ «τώρα που έρχεται ο Σαράφης θα σας διορθώσουμε», επέβαλαν εκείνη τη μετακίνηση.
Συχνή ήταν η συνεργασία του Καραγιώργη με τον ταγματάρχη Θεόδωρο Μακρίδη. Αφού αυτός είχε την αρμοδιότητα της επικοινωνίας με το αντάρτικο, όσο έμενε στην Αθήνα.
Ο Κ. Γυφτοδήμος (Καραγιώργης) τον έλεγε «σπεσιαλιτέ στρατιωτικό». Αλλά μ’ αυτό δεν έπαυε να εκτιμά τις απέραντες στρατιωτικές του γνώσεις…γι’ αυτό μαζί με τον βοηθό του λοχαγό Καρατζά τα βλέμματα τους ήταν στραμμένα προς την Πίνδο.
Όταν ο Κωστόπουλος «ξεκίνησε» είχε όλο κι όλο 10 άνδρες. Ο ίδιος δεν ήθελε πολιτικές δεσμεύσεις… έτσι έλεγε.
Το γεγονός που επιτάχυνε τη μετακίνηση εκείνης της ομάδας στην δυτική Θεσσαλία, ήταν η ΛΑΘΟΣ ΡΙΨΗ.
Ένα αγγλικό αεροπλάνο έκανε μια ρίψη «στα τυφλά κοντά στο Νεραΐδοχώρι… Πολλά κιβώτια λεηλατήθηκαν και άλλα δεν βρέθηκαν ποτέ… Ελάχιστα πήραν πίσω οι αντάρτες.
Ο Κωστόπουλος και η ομάδα του πήρε την εντολή από ΕΑΜ χωρίς πολλούς όρους και επεξηγήσεις για την περισυλλογή της ρίψης.
Η απροσδόκητη ρίψη εφοδίων (όπλα, ρουχισμός και λίρες) επέβαλε την άμεση συγκρότηση μιας ομάδας για την περισυλλογή των υλικών. Και συνετέλεσε στο να ανατεθεί χωρίς πολλούς όρους και εξηγήσεις η αρχηγεία στον Κωστόπουλο.
Του δώσανε 10 αντάρτες με αρχηγό τον δάσκαλο Στούμπο με προορισμό το Νεραΐδοχώρι (Βετερνίκο – Βέτερνικ).
Η ρίψη, λέγανε, προοριζόταν για το Ζέρβα και κατά λάθος έπεσε στην από δω μεριά της Πίνδου.
Ίσως να ήταν σωστή η εξήγηση γιατί ο Ζέρβας πάντα περίμενε ρίψεις από την αρχή της εξόδου του και ένα λάθος δεν ήταν καθόλου απίθανο, έτσι που πετούσαν οι Άγγλοι αεροπόροι νύχτα, στα άγνωστα γι΄ αυτούς ελληνικά βουνά. (Μια ρίψη αλεξιπτωτιστών έπεσε αντί στη Γκιώνα στο Καρπενήσι).
Αυτή η πιθανότητα, ο προορισμός για τον Ζέρβα, κέντρισε την ιδέα του Κωστόπουλου ότι μεταξύ των άλλων δεμάτων υπήρχε και ένα με 3000 χρυσές λίρες.
Αν η ρίψη γινόταν «στα τυφλά», όπως το κάνανε αρκετές φορές οι Άγγλοι, χωρίς δηλαδή να την περιμένει ειδικός «αποδέκτης» κάτω, αυτό το ενδεχόμενο δεν ήταν δυνατόν… αν όμως αποδέκτης ήταν ένας σχηματισμός, ή ο ίδιος ο Ζέρβας υπήρχε μια τέτοια πιθανότητα η οποία κέντριζε πολύ την φαντασία του Κωστόπουλου…
Και συνέλαβε εκεί τον μπακάλη του χωριού Γ. Σουφλιά και τον δάσκαλο Γ. Τριανταφύλλου και τους κακομεταχειρίστηκε αρκετά για «να μαρτυρήσουν» που κρύφτηκαν οι λίρες, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Οι αντάρτες της ομάδας είχαν δώσει προσοχή στην περισυλλογή των τουφεκιών της ρίψης (και σ’ αυτήν την περίπτωση το περισσότερο υλικό, όπως και σε άλλες, είναι εκρηκτικό, – οι Άγγλοι για σαμποτάζ ενδιαφέρονται πάντοτε).
Η έγκαιρη και βιαστική έξοδος της πληροφορημένης ομάδας των ανταρτών ήταν αρκετή για να εμποδίσει κάθε απόπειρα από άλλους. Μόνο τα κιβώτια με τα τουφέκια (αυτά τους έδωσαν) δόθηκαν στους χωρικούς με την παρουσία ενός μόνιμου ταγματάρχη, που ενέπνεε απόλυτη εμπιστοσύνη.
