Η νεότερη ιστορία του τόπου αποδεικνύει αν μη τι άλλο, ότι κάθε Εθνική περιπέτεια είχε ως αφετηρία την πολιτική αστάθεια, επιβεβαιώνοντας απόλυτα τον Καρλ Μαρξ για την ρήση του περί περιοδικότητας στην ιστορία.

Ο Εθνικός διχασμός οδήγησε στη Μικρασιατική καταστροφή, η ασθένεια του Στρατάρχη Παπάγου στα Σεπτεμβριανά, τα Ιουλιανά και η αποστασία στην 21η Απριλίου, η κατάρρευση των Συνταγματαρχών στη τραγωδία της Κύπρου, το “βρώμικο” 89`και η μάχη διαδοχής του Ανδρέα Παπανδρέου στα Ίμια.

Σήμερα που για άλλη μια φορά ο δημόσιος βίος διολισθαίνει στη τοξικότητα και τη ρευστότητα, με τη σύγκρουση των εξωθεσμικών συμφερόντων για τη κατανομή των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης να καθορίζει ουσιαστικά τις πολιτικές εξελίξεις, οφείλουμε να είμαστε ανήσυχοι για το μέλλον.

Επιπλέον επιβαρυντικά λειτουργούν οι Γεωπολιτικές αναταράξεις στη περιοχή μας και ο αναθεωρητισμός της Τουρκίας, σε συνδυασμό με την απίστευτη παρακμή της Ελληνικής κοινωνίας, δημιουργώντας τις συνθήκες εκείνες ώστε η χώρα να βιώσει ξανά μια Εθνική καταστροφή.

Ίσως γι`αυτό οι υγιείς μονάδες του πολιτικού συστήματος, προσβλέπουν ως μόνο εγγυητή της σταθερότητας και ως στρατηγική εφεδρεία της χώρας, τον πρώην Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή.

Άλλωστε αυτό κατέδειξε και η τελευταία επίσκεψη στη Λάρισα του Μακεδόνα πολιτικού, που  έστειλε πολλαπλά μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση