Ως σερβιτόρος σε κατάστημα εστίασης σε ορεινό χωριό των Τρικάλων εργαζόταν νεαρός από πεδινό χωριό της περιοχής, αλλά το μεροκάματο μικρό και το μαγαζί είχε αναδουλειές.
Έτσι αποφάσισε εν μέσω καλοκαιρινής σεζόν να δεχτεί πρόταση γνωστού του, που διατηρούσε ταβέρνα σε νησί του Αιγαίου.
Οι απολαβές αρκετά καλύτερες αλλά το αφεντικό του παραχώρησε για διαμονή μία “παράγκα” (προκατασκευασμένο οίκημα) με υποτυπώδεις συνθήκες υγιεινής, που θα τη μοιράζονταν με άλλους τρεις Πακιστανούς εργαζόμενους της επιχείρησης.
Δεν χρειάστηκε να το σκεφτεί πολύ και το ίδιο βράδυ πήρε το καράβι της επιστροφής, “φρικαρισμένος” από αυτά που είδαν τα μάτια του.
