Ο Erdogan «ζυγίζει» τις επιλογές του…
Τους επόμενους τρεις μήνες, ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Benjamin Netanyahu θα έχει ένα χρονικό περιθώριο ώστε να επιχειρήσει μια αποφασιστική κίνηση στη Συρία.
Το βασικό ερώτημα που πρέπει να θέσει στον εαυτό του είναι αν η κυβέρνησή του θα αρκεστεί στην τρέχουσα κατάσταση ή αν αξίζει να ρισκάρει αντιδρώντας τώρα στην τουρκική επεκτατικότητα.
Από αναλυτική σκοπιά, υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα γύρω από τους ξένους παράγοντες που δρουν στο έδαφος του Ιράκ και της Συρίας.
Με άλλα λόγια, μένει να απαντηθεί το ερώτημα για τον ρόλο που ενδέχεται να επιδιώξουν να διαδραματίσουν οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις στις γειτονικές περιοχές τους τώρα που ο Bassar Al Assad έχει πέσει.
Η Επιτροπή Nagel εκτίμησε πρόσφατα ότι ο κίνδυνος άμεσης σύγκρουσης μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας είναι πραγματικός, με αποτέλεσμα αρκετοί επιφανείς Ισραηλινοί να απευθύνουν εκκλήσεις ώστε η χώρα τους να προετοιμαστεί για πόλεμο.
Σύμφωνα με τον Walsh, στην Αυτόνομη Διοίκηση της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας, γνωστή και ως Ροτζάβα, η πτώση του Assad παρείχε παρόμοιο χρονικό περιθώριο στον Τούρκο Πρωθυπουργό Recep Tayyip Erdogan να επιτεθεί στις εκεί κουρδικές δυνάμεις που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ.
Από την πτώση του Assad και εξής, αυτοί οι Κούρδοι μαχητές έχουν δεχθεί κύματα επιθέσεων από τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις και τις παραστρατιωτικές ομάδες που υποστηρίζουν.
Τώρα, η Τουρκία απειλεί με μια πλήρους κλίμακας στρατιωτική επιχείρηση εναντίον αυτών των συμμάχων των ΗΠΑ, εκτός αν κάνουν πίσω και αποδεχτούν τους όρους της Άγκυρας για το μέλλον της Συρίας.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η τουρκική επεκτατικότητα αποτελεί υπαρξιακή απειλή για τη συμμαχία του ΝΑΤΟ, όπως αυτή υφίσταται σήμερα.
Τα τελευταία χρόνια, η Τουρκία και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν βρεθεί επικίνδυνα κοντά σε άμεση σύγκρουση στη Συρία.
Υπό την κυβέρνηση Biden, ο αμερικανικός στρατός πήρε το εξαιρετικό μέτρο να καταρρίψει ένα ένοπλο drone του συμμάχου τους στο ΝΑΤΟ, όταν αυτό πέταξε σε απόσταση 500 μέτρων από αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις.
Αυτό καταγράφηκε ως «η πρώτη χρήση στρατιωτικής δύναμης της Αμερικής κατά της Τουρκίας».
Μετά από αυτή την επίθεση, τουλάχιστον ένα think tank με έδρα την Ουάσινγκτον προκάλεσε σοβαρή συζήτηση για το αν ήταν καιρός ο Λευκός Οίκος να πιέσει για την αναστολή της συμμετοχής της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ.
Παρόλο που αυτό δεν συνέβη, η πολιτική ανοχής στην τουρκική επεκτατικότητα έχει καταρρεύσει στους κυρίαρχους κύκλους της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής τον τελευταίο χρόνο.
Η κυβέρνηση Netanyahu στο Ισραήλ βρίσκεται έτσι αντιμέτωπη με μια αινιγματική κατάσταση.
Το νέο φιλοϊσλαμιστικό καθεστώς στη Δαμασκό δηλώνει ότι θέλει ειρήνη.
Ωστόσο, αυτή η ειρήνη θα είχε βαρύ κόστος για την εθνική ασφάλεια και τα εξωτερικά συμφέροντα του Ισραήλ.
Όχι μόνο θα κινδύνευε η αντίσταση των φιλοδυτικών παρατάξεων σε όλη τη Συρία, αλλά και θα υπήρχε ο κίνδυνος δημιουργίας μιας νεοοθωμανικής σφαίρας επιρροής κατά μήκος των βόρειων συνόρων του Ισραήλ.
Οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ και η κυβέρνηση Τrump θα έχουν επίσης δύσκολες αποφάσεις να πάρουν.Πλήρης υποστήριξη
«Χωρίς την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι αμφίβολο αν οι κουρδικές δυνάμεις που συμμαχούν με την Αμερική θα αντέξουν μια πλήρους κλίμακας επίθεση από τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις και τις συμμαχικές τους συριακές πολιτοφυλακές.
Παράλληλα, η κυβέρνηση Trump θα πρέπει να εξετάσει πώς θα αντιμετωπίσει τυχόν επιθέσεις των Τουρκικών Ένοπλων Δυνάμεων και της MIT (τουρκική υπηρεσία πληροφοριών) εναντίον αμερικανικών δυνάμεων και των συμμάχων τους στο Ιράκ και τη Συρία.
Οι Κούρδοι ελπίζουν ότι η κυβέρνηση Trump θα δει αυτά τα «κακά προηγούμενα» μέσα από το πρίσμα του «Να κάνουμε ξανά τον αμερικανικό στρατό μεγάλο».
Αν αυτό συμβεί, τότε είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς η κυβέρνηση Trump θα μπορούσε να ανεχθεί την ένοπλη τουρκική επεκτατικότητα, αφού οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις ουσιαστικά στόχευσαν Αμερικανούς στρατιώτες» αναφέρει ο Walsch.
Το πρόβλημα για τους Κούρδους είναι ότι μπορεί να χρειαστούν μήνες για να αναπτύξει η κυβέρνηση Trump μια συνεκτική προσέγγιση για τη Συρία.
Στο μεταξύ, οι Tούρκοι θα επιχειρήσουν να επιβάλουν τη βούλησή τους, εξαπολύοντας μια πλήρους κλίμακας επίθεση στη Ροτζάβα.
Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις των Κούρδων δεν θα έχει άλλη επιλογή από να στραφεί στο Ισραήλ. Το ερώτημα τώρα είναι πώς θα αντιδράσει η κυβέρνηση Netanyahu.
Μία επιλογή θα ήταν να παράσχει στις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις πολιτική, στρατιωτική και πληροφοριακή υποστήριξη, ώστε να μπορέσουν να επεκτείνουν την αυτόνομη διοίκηση της Ροτζάβα μέχρι τη Μεσόγειο.
Αυτή η κίνηση θα ήταν ευπρόσδεκτη από τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις, καθώς ένα ανεξάρτητο κράτος του Κουρδιστάν πιθανότατα δεν θα μπορούσε να επιβιώσει χωρίς πρόσβαση στη θάλασσα.
Και κανένας από τους γείτονές του δεν φαίνεται διατεθειμένος να παρέχει τέτοια πρόσβαση με ευνοϊκούς όρους.
Αυτή η κίνηση θα παρείχε επίσης στο Ισραήλ μια βαριά στρατιωτικοποιημένη ζώνη αποκλεισμού μεταξύ της Τουρκίας και του νέου καθεστώτος στη Δαμασκό.
Και αυτό, με τη σειρά του, θα έδινε στο Ισραήλ πολύ μεγαλύτερη επιρροή για να διαμορφώσει το μέλλον της Συρίας.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτό θα ενείχε τον κίνδυνο άμεσης αντιπαράθεσης μεταξύ των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων και της Mossad, από τη μία πλευρά, και των Τουρκικών Ένοπλων Δυνάμεων και της «Οργάνωσης», από την άλλη.
Και αυτό θα αποτελούσε υπαρξιακή απειλή για το ΝΑΤΟ όπως υπάρχει σήμερα.
Τα σενάρια
Όπως αναφέρει ο Walsch, πρέπει να εξετάσουμε τα ακόλουθα σενάρια. Στο πρώτο, το Ισραήλ εξαπολύει επίθεση στις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Σε αυτή την περίπτωση, η Τουρκία θα υποστήριζε ότι οι διατάξεις του Άρθρου 5 του ΝΑΤΟ απαιτούν από τα άλλα κράτη-μέλη της Συμμαχίας να παρέμβουν για την αυτοάμυνά της.
Στο δεύτερο, η Τουρκία εξαπολύει άμεση επίθεση στις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις.
Σε αυτή την περίπτωση, το Ισραήλ θα υποστήριζε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αποβάλουν την Τουρκία από το ΝΑΤΟ.
Αυτά τα σενάρια παρουσιάζουν τρία προβλήματα για την Τουρκία:
Πρώτον, τα περισσότερα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ πιθανότατα θα ήταν απρόθυμα να συμμετάσχουν σε στρατιωτική επιχείρηση εναντίον ενός Μεγάλου Μη-ΝΑΤΟικού Συμμάχου.
Δεύτερον, πιθανόν να υπάρξει πρόταση για την προληπτική αποβολή της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ – κάτι τέτοιο θα έθετε το άβολο ερώτημα.
Τρίτον, στο δεύτερο σενάριο στην Ουάσινγκτον θα υπάρξει ισχυρή κύμα αντιδράσεων για την υπεράσπιση του Ισραήλ.
Παρόλο που το Υπουργείο Άμυνας και η κοινότητα πληροφοριών δεν θα ήθελαν να εμπλακούν σε μια άμεση αντιπαράθεση με τους Τούρκους ομολόγους τους, θα ήταν δεκτικοί στο να υποστηρίξουν τις ισραηλινές προσπάθειες να επιβάλουν σοβαρές συνέπειες.
Για αυτούς τους λόγους, ο Πρωθυπουργός Erdogan θα πρέπει να επιδιώξει την αποκλιμάκωση των εντάσεων με το Ισραήλ το συντομότερο δυνατό – εκτός εάν είναι ήδη αποφασισμένος να ακολουθήσει ένα μέλλον εκτός ΝΑΤΟ για τη χώρα του.
