Για την αποκατάσταση της πραγματικότητας-Η πολιτική του Βενιζέλου ξανά στο προσκήνιο
Στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει να προσεγγίζουμε την εξωτερική πολιτική με το συναίσθημα και λογικές καφενείου.
Αυτό που επιχειρεί στη παρούσα φάση η πολιτική ηγεσία του τόπου για τα Εθνικά συμφέροντα, δεν είναι τίποτα άλλο από το δόγμα Ελευθερίου Βενιζέλου στους Βαλκανικούς πολέμους, που κάποιοι αφελώς σε τούτο το τόπο νομίζουν ακόμη ότι οι νίκες οφείλονται στα όπλα(Η χώρα τότε ήταν η πιο αδύναμη στρατιωτικά και δεν την ήθελε κανένας στο πλευρό της, αλλά πήρε στο τέλος τα περισσότερα.)
Δηλαδή η μικρή και ανίσχυρη Ελλάς με τις κατάλληλες συμμαχίες, αξιοποίηση του στρατηγικού της ρόλου και τη συμμετοχή της σε μεγάλους οργανισμούς, να επιτύχει τα μέγιστα.
Μαξιμαλιστικοί στόχοι για κάποιους ή δικαιώματα που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο(που δεν υφίσταται) για άλλους.
Το αν θα το καταφέρει δεν το γνωρίζω, αλλά οφείλει ο λαός να συμπαρασταθεί στο εγχείρημα και να μη πράξει όπως το καταστροφικό 1920(έχασε της εκλογές ο Βενιζέλος), παρασυρόμενες από πατριδοκάπηλους πολιτικάντηδες και ημιμαθείς δημοσιογράφους.
