ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΡΕΝΟ
Στα Τέμπη μάνα είμαστε,
πέστε να κοιμηθείτε,
χαράματα θα φτάσουμε
και μην ανησυχείτε
————-
Έπειτα κρότος δυνατός
κι απόλυτο σκοτάδι,
κι΄ εγώ διαβαίνω ανόρεχτα,
το πέρασμα σου Άδη
————-
Ανοίγει η καστρόπορτα
στου χάρου το λημέρι,
της δίδυμης μου αδελφής
σφιχτοκρατώ το χέρι
————
Μα τρέχουν γάργαρα νερά
σ αυτούς εδώ τους τόπους
κι΄ έχει λουλούδια ξομπλιαστά
και όμορφους ανθρώπους
————
Ποιό έντονα τα χρώματα
ποιο καθαρό τ΄ αγέρι,
δυο εποχές ολοχρονίς,
άνοιξη- καλοκαίρι
————–
Εδώ το “μέσον” δεν μετρά,
ούτε και το ρουσφέτι
“σταθμάρχη” δεν θα δεις ποτέ
σε “κόμβο” που δεν πρέπει
————–
Γι΄ αυτό μαμά μου μην μου κλαις
και μην στενοχωράσαι
θα ΄ρχομαστε στον ύπνο σου
τα βράδια να θυμάσαι !
Γιώργος Μπιλανάκης 1-3-2023
