Το τρέξιμο σε συνθήκες πολύ χαμηλών θερμοκρασιών είναι σκληρό για την καρδιά και τους πνεύμονες.
“Δεν υπάρχει ξεκάθαρο όριο για το μέχρι ποια χαμηλή θερμοκρασία είναι επικίνδυνο το τρέξιμο σε εξωτερικούς χώρους”, λέει ο δρ. Adam Tenforde, επίκουρος καθηγητής φυσικής ιατρικής και αποκατάστασης στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ.
“Με θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν, ανησυχώ περισσότερο για τον κίνδυνο από τον πάγο που μπορεί να συμβάλει στον κίνδυνο πτώσης ή να διαταράξει την κανονική μηχανική του τρεξίματος, συμβάλλοντας σε τραυματισμούς που σχετίζονται με το τρέξιμο”, πρόσθεσε.
Ένας άλλος κίνδυνος από την έκθεση σε ακραίες χαμηλές θερμοκρασίες είναι τα κρυοπαγήματα, ειδικά για τους δρομείς που αφήνουν σημεία του δέρματός τους εκτεθειμένα στον αέρα. Τα κρυοπαγήματα μπορεί να συμβούν μέσα σε 30 λεπτά όταν η θερμοκρασία πέφτει κάτω από -20°C.
Ο δρ. Sean Swearingen, διευθυντής αθλητικής καρδιολογίας και άσκησης στο Ιατρικό Κέντρο του πανεπιστημίου Rush, είπε ότι δεν θα συνιστούσε να βγείτε έξω για τρέξιμο εάν η θερμοκρασία είναι -10°C και κάτω.
Μερικές φορές οι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν πόσο κρυώνουν οι άκρες των χεριών ή των ποδιών τους καθώς το υπόλοιπο σώμα τους ζεσταίνεται από την άσκηση. “Θα μπορούσαν να θέσουν τους εαυτούς τους σε σημαντικό κίνδυνο για κρυοπαγήματα όταν η εξωτερική θερμοκρασία είναι -20°C”, είπε ο δρ. Swearingen.
Ο σωστός εξοπλισμός μπορεί να βοηθήσει τους περισσότερους δρομείς να αποφύγουν τα κρυοπαγήματα. Φορέστε εσωτερικά στρώματα από συνθετικό ύφασμα που απομακρύνει τον ιδρώτα με άνετη εφαρμογή και από πάνω φορέστε αντιανεμικό, αδιάβροχο, καπέλο και γάντια.
Τα άτομα με σύνδρομο Raynaud, μια κατάσταση που οδηγεί σε λιγότερη ροή αίματος στα δάχτυλα, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο κρυοπαγημάτων και θα πρέπει να αποφεύγουν να τρέχουν στο ακραίο κρύο.
Η εισπνοή κρύου αέρα μπορεί επίσης να ερεθίσει τους πνεύμονες, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε αίσθηση “καψίματος”:
“Ο ψυχρότερος καιρός μπορεί να επηρεάσει τους αεραγωγούς και να οδηγήσει σε μειωμένη ροή αέρα και αυξημένη ρινική συμφόρηση. Αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερο πρόβλημα για όσους έχουν υποκείμενες πνευμονικές παθήσεις, όπως άσθμα”, είπε ο δρ. Tenforde.
Τα άτομα με άσθμα ενθαρρύνονται να περιορίζουν το τρέξιμο με κρύο καιρό, αλλά όσοι αποφασίζουν να ασκηθούν έξω στο κρύο θα πρέπει πρώτα να κάνουν καλό ζέσταμα εσωτερικά και να χρησιμοποιήσουν ένα φουλάρι πάνω από το στόμα για να ζεστάνουν τον αέρα που εισπνέουν.
Όσοι είναι νεόφερτοι στο τρέξιμο σε εξωτερικό χώρο και οποιοσδήποτε με ιστορικό στεφανιαίας νόσου, υψηλής αρτηριακής πίεσης, εγκεφαλικού ή καρδιακού επεισοδίου θα πρέπει επίσης να το σκεφτεί δύο και τρεις φορές προτού βγει για τρέξιμο όταν έχει πολύ κρύο. Σύμφωνα με τον δρ. Swearingen, όταν κάνει κρύο, τα περιφερειακά αιμοφόρα αγγεία συστέλλονται για να διατηρηθεί ο εσωτερικός πυρήνας ζεστός.
“Αυτό μπορεί να προκαλέσει αύξηση της αρτηριακής πίεσης που είναι πολύ υψηλότερη από εκείνη που έχουμε συνηθίσει όταν τρέχουμε και που κάνει την καρδιά μας να δουλεύει σκληρότερα”, είπε χαρακτηριστικά.
Οι πιο έμπειροι δρομείς που θέλουν να τρέξουν στο κρύο μπορούν να μετριάσουν τους κινδύνους κάνοντας πρώτα καλό ζέσταμα και αφού ντυθούν καλά με στρώσεις.
“Είναι πιο δύσκολο να αναπνέεις στο πολύ κρύο. Είναι πιο δύσκολο για την καρδιά να κάνει τη δουλειά που θα έκανε συνήθως, επομένως και οι προσδοκίες σας για το ποια θα μπορούσε να είναι η απόδοσή της κατά τη διάρκεια προπόνησης σε κρύο καιρό πρέπει να προσαρμοστούν αναλόγως”, κατέληξε ο δρ. Swearingen.
Πηγή: verywellhealth.com
