Τα πάθη του Νικολάκη
Βρε Νικολάκη μόρτη μου
Της Τρίκκης μας αλήτη
Σου χάλασαν τη μόστρα σου
Σου ρίμαξαν το σπίτι
Στη λίμνη εκατούραγες
Και την περνούσες φίνα
Ολόχρυσο σε ντύσανε
Για να ουρείς πισίνα
Εσένα που ζηλεύανε
Της χώρας οι ωραίοι
Κηφήνες σου φορτώσανε
Της Μιχαλούς τα χρέη
Τζάμπα στου πλάτανου σκιά
Είχες και φιλοσοφούσες
Τώρα μανόλιες σπάνιες
Σου σκιάζουν τις πατούσες
Με τρία μύρια μπετό
Σου σκέπασαν τη χλόη
Και λίγο στην μεγάλωσαν
Μήπως και πάρουν μπόι
Μέτρα να βάλουν λάστιχο
Απ’ το πουλί στον Δήμο
Μήπως και βάλουνε μυαλό
Απ’ τον δικό σου μύρρο.
Μιχάλης Παπαστύλος
