Για τους σύγχρονους φιλόσοφους, ένας τρόπος για να αποφύγει ένας οργανισμός τις ευθύνες, την ενέργεια, τις δυσκολίες, τη δημιουργία, είναι ο παιδισμός.
Μια στρατηγική που οδηγεί με ασφαλή τρόπο στη μακάρια ανευθυνότητα. Απ’ ό,τι φαίνεται, η νεοφώτιστη Αυτοδιοικητική τάξη της πόλης των Τρικάλων γνωρίζει ίσως περισσότερο από ένστικτο, άριστα αυτήν την τακτική.
Τι συμφορά που κάποιοι μετράνε το κόστος κάθε παιχνιδιού της! Γράφουν για τριτοκοσμικούς δρόμους και την απίστευτη ταλαιπωρία των “Τρικαλέζων” από τους εργολάβους. Αντιπαθητικοί και αντιαισθητικοί μικροϋπολογισμοί!
Μερικοί κακοί εχθροί της παιδικής αθωότητας μιλούν για 7 εκατομμύρια ευρώ. για το παίγνιο της ανάπλασης του Προφήτη Ηλία και κανείς δεν γνωρίζει το ποσό για το εξαγγελθέν τελεφερίκ που θα κάνει βόλτα τα αρχέγονα “μπλάρια“, δίπλα στο αναξιοποίητο φρούριο.
Και η αναμενόμενη αντίδραση του υπερπροστατευτισμού από τους γεννήτορες, και τους θετούς πάτρωνες: «Δεν πειράζει, παιδιά είναι, θα μάθουν όταν μεγαλώσουν». Ασφαλώς και θα μάθουν.
Όταν θα έρθει η ώρα να πιουν το γάλα τους κι αυτό δεν θα υπάρχει. Όλα τα επενδύσαμε στα ωραία παίγνια, όπως λέγονται επί το επιστημονικότερον. Στη βλακώδη προβολή και στο fatsimare, όπως λένε οι κυνικοί.
Αν και εξωφρενικά πανάκριβα, ωραίο τα παιχνιδάκια. Τα “παίζουν” και τα ΜΜΕ.!
