Διασχίζοντας σήμερα τη «Γέφυρα του Μύλου» («πούντι ντι μουάρι» στα βλάχικα) διέκρινα στην σχετικά πρόσφατη ταμπέλα, που υπάρχει στην μία άκρη της, και στην οποία αναγράφονται τα αρχιτεκτονικά της χαρακτηριστικά να αναφέρεται ως έτος κατασκευής το 1860.
Η αναφορά στο έτος 1860 έγινε προφανώς μέσα από προφορική μαρτυρία, η οποία δεν τεκμηριώνεται από καμία γνωστή ιστορική πηγή. Αντίθετα στις γραπτές πηγές (Μαρούλα Κλιάφα, «Μούλτι χερετίματι ντι λα Κόρνο») προσδιορίζεται ως έτος έναρξης της κατασκευής της γέφυρας το 1903 επί δημαρχίας Κώστα Λέγκα.
Ο προϋπολογισμός της πρώτης πέτρινης γέφυρας που ένωσε τις δύο συνοικίες του χωριού, ήταν 12.021 δραχμές και η κατασκευή της ανετέθη στον Ιταλό εργολάβο Σαλβατώρ Μιλάνο.
Όμως επτά χρόνια αργότερα ο εργολάβος κηρύχθηκε έκπτωτος. Σε σύγκληση του Δημοτικού Συμβουλίου του «Δήμου Χαλκίδος παρ’ Ασπροποτάμω» που έγινε στις 5 Ιουλίου 1910 από τον μετέπειτα Δήμαρχο Στέφανο Πάντζιο, αποφασίστηκε η εκ νέου ανάθεση του έργου στον εργολάβο Αργυρόπουλο, ο οποίος ήταν ο τελευταίος μειοδότης αντί 9.000 δραχμών («Αναγέννησις» 7/7/1910).
Στην προπολεμική φωτογραφία της γέφυρας που επισυνάπτω διακρίνεται ο τότε γυμνασιάρχης του γυμνασίου Τρικάλων Κακκάβας. Στο βάθος μόλις διακρίνεται ο νερόμυλος της Αγίας Παρασκευής, από τον οποίο η γέφυρα πήρε το όνομά της (Δημήτρης Ι. Κωνσταντινίδης, «Η Κρανιά Ασπροποτάμου και οι συνοικισμοί της», σελ. 224, Έκδοση 2024).
ΚΡΑΝΙΑ ΑΣΠΡΟΠΟΤΑΜΟΥ – Dimitris Konstantinidis
