Το cascaval αποτελούσε το παραδοσιακό τυρί των Βλαχόφωνων νομάδων της Βαλκανικής και σήμερα είναι το Εθνικό προϊόν της Ρουμανίας, αλλά προπολεμικά φημισμένο ήταν σε όλη την Ευρώπη το “Κασκαβάλι” του Ασπροποτάμου.
Η περιοχή διέθετε άπειρα τυροκομία(κασαρίες) και τους καλύτερους “μαστόρους”, με αποτέλεσμα να είναι περιζήτητοι σε όλη την Βαλκανική.
Το προϊόν μετά από μακρά διαδικασία εφίδρωσης, φορτώνονταν σε καραβάνια και έφτανε στην Βιέννη και την Τεργέστη, προσδίδοντας τεράστιο πλούτο στα χωριά του Ασπροποτάμου(Πολυθέα, Κρανιά, Καστανιά, Χαλίκι κλπ).
Σήμερα το ημίσκληρο αυτό τυρί με την μεγάλη ζήτηση στην διεθνή αγορά, παραμένει παραδόξως αναξιοποίητο για τον νομό Τρικάλων, την ώρα μάλιστα που η περιοχή μας κατέχει το 50% των Ελληνικών εξαγωγών φέτας.
Μήπως λοιπόν αντί για δεύτερη φορά να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ΒΙ.ΠΑ στη Φαρκαδόνα, που μέχρι τώρα έχει χρησιμεύσει μόνο ως χώρος καταυλισμού ΡΟΜΑ, θα ήταν λογικό να αξιοποιήσουμε εκτός από τον “λευκό χρυσό”(φέτα) και τον κίτρινο(cascaval).
