Η κατάρρευση της Τρικαλινής οικονομίας δεν είναι αποτέλεσμα μόνο των μνημονίων ή του “Daniel” όπως βολεύει πολλούς να πιστεύουν, αλλά απόρροια της απουσίας τα τελευταία χρόνια στρατηγικής ανάπτυξης του νομού.
Κι όλα αυτά παρ΄ότι ο νομός διέθετε όλα τα εχέγγυα να πετύχει ένα οικονομικό θαύμα, μιας και υπήρχε ένας δυναμικός πρωτογενής τομέας, βιομηχανίες μεταποίησης ξακουστές σε όλη τη χώρα, παραδοσιακά προϊόντα άφθαστης ποιότητας και απίστευτης ομορφιάς τοπία ή μνημεία.
Τι πήγε λοιπόν στραβά και η περιοχή συγκαταλέγεται μεταξύ των φτωχότερων στην Ε.Ε και η μετανάστευση “χτυπάει ταβάνι;”
Η αδιαφορία και η ανικανότητα των ιθυνόντων τις τελευταίες δεκαετίες, ήταν το κύριο χαρακτηριστικό που διέκρινε τον τοπικό δημόσιο βίο και τους θεσμούς, που ήταν αρμόδιοι για την προκοπή της τοπικής οικονομίας.
Με δεδομένο λοιπόν ότι το πολιτικό και εκτός λίγων εξαιρέσεων αυτοδιοικητικό προσωπικό δεν μπορεί να χαράξει μια αξιόπιστη στρατηγική ανάπτυξης της περιοχής, η μόνη ελπίδα ανασυγκρότησης του παραγωγικού ιστού του νομού είναι το Επιμελητήριο.
Αυτό λοιπόν είναι και το διακύβευμα της αναμέτρησης στον κορυφαίο οικονομικό θεσμό του νομού, που καλείται την επομένη των εκλογών να αξιοποιήσει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα των Τρικάλων, να προβάλει τουριστικά το νομό και να προωθήσει στις αγορές του εσωτερικού-εξωτερικού τα τοπικά προϊόντα.
