Με την κατάρρευση της παραγωγικής δυναμικότητας του πρωτογενή τομέα στο νομό Τρικάλων, αμφίβολη κρίνεται στο μέλλον και η παραμονή των αξιόλογων βιομηχανιών μεταποίησης αγροτικών προϊόντων στην περιοχή(κυρίως τυροκομικές επιχειρήσεις.)
Από την άλλη η τουριστική αξιοποίηση του νομού δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, λόγω έλλειψης στρατηγικού σχεδιασμού και κυρίως πολιτικής βούλησης.
Έτσι το αύριο για την τοπική οικονομία και κοινωνία προβλέπεται ζοφερό, με την παραγωγική βάση συρρικνωμένη και την ύπαιθρο να παρακμάζει, η ανεργία και η φτωχοποίηση μεγάλης μερίδας του πληθυσμού θα “καλπάζει”, την ώρα που ο εύφορος Τρικαλινός κάμπος θα καλύπτεται από φωτοβολταϊκά.
Το εφιαλτικό σενάριο σε λίγα χρόνια, είναι λόγω οικονομικού μαρασμού ο νομός να ενταχθεί σε ειδικό καθεστώς από την κεντρική διοίκηση και την Ε.Ε(όπως οι περιοχές που προχώρησαν σε από λιγνιτοποίηση) και οι κάτοικοι να επιβιώνουν με τα επιδόματα.
“Εκείνο που οι άνθρωποι ονομάζουν μοίρα(στην συγκεκριμένη περίπτωση οι Τρικαλινοί), στην ουσία είναι ένα σύνολο ανοησιών που έκαναν.”
Άρθουρ Σοπενχάουερ
Γερμανός φιλόσοφος (1788-1860)
