Είναι πολλές οι φιλοδοξίες στα Τρίκαλα για να χωρέσουν σε μία εξέδρα.
Άντε την 28η Οκτωβρίου να το καταλάβουμε – λίγο μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές -, αφού τόσο οι απερχόμενοι όσο και οι νέοι επιζητούσαν λίγη προβολή στο “πάλκο” της παρέλασης.
Φέτος όμως γιατί ο “ντόρος” και ποια είναι η αναγκαιότητα επέκτασης της εξέδρας, την ώρα που κάποιες οικογένειες ψάχνουν για ρούχα και κόβουν από το υστέρημά τους για να παρελάσουν τα παιδιά τους.
Κάποιοι και κάποιες προβληματίζονται για το τι θα φορέσουν στην παρέλαση για το που θα καθίσουν και για το πώς θα σχολιαστεί η παρουσία τους, άλλωστε τα φωτορεπορτάζ των τοπικών ΜΜΕ με τους απίστευτους χαρακτηρισμούς ξεχωρίζουν πάντα μετά από τις επετείους η τα κοσμικά event.
“Θεά”, “απαστράπτουσα” και “έκλεψε την παράσταση”, συντηρούν αλλά και μεγεθύνουν συν το χρόνο την όλη γελοιότητα.
Πρέπει όμως να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα πριν πάμε στην άλλη πλευρά του λαϊκισμού.
Ως επίσημοι εννοούνται αυτοί που προβλέπονται αυστηρά από το πρωτόκολλο και οφείλουν και πρέπει να είναι τα τιμώμενα πρόσωπα, στα οποία και πρέπει να αποδίδονται οι τιμές.
Υπ΄αυτή την έννοια οι δηλώσεις ότι η “εξέδρα είναι του λαού” και ότι “εκεί θα πρέπει να κάθεται ο λαός” μάλλον “μυρίζουν” λαϊκισμό, άλλωστε τους εκπροσώπους του λαού εμείς τους επιλέγουμε για να μας εκπροσωπούν.
Από την άλλη οι εκλεκτοί μας δεν πρέπει να ξεχνούν ότι κάποτε άνοιγαν τις παρελάσεις παρελαύνοντας πριν τα αγήματα και σε πάρα πολλές περιπτώσεις χειροκροτούμενοι και από τον κόσμο.
Ήρθαν όμως τα μνημόνια με αποτέλεσμα οι εκπρόσωποι μας να φτάνουν πλέον στην εξέδρα όχι από μπροστά αλλά από πίσω, μέσα από τα στενά των Τρικάλων και υπό αστυνομική μάλιστα επιτήρηση.
Κι επειδή η ζωή κάνει κύκλους, καλό είναι να σταματήσουν να παίζουν με τα μεγέθη της εξέδρας, τις ποικίλες εξαλλοσύνες τους και τις στημένες φωτογραφίσεις.
Γιατί ας το καταλάβουν, προκαλούν.
