Ζωτικής σημασίας η μεταφορά νερών του Αχελώου στη Θεσσαλία
Άρθρο του Γιώργου Κωτσού Βουλευτή ΝΔ Καρδίτσας
Μείζον θέμα για τη Θεσσαλία αποτελούν τα υδατικά ελλείμματα που διαμορφώνονται κάθε χρόνο από τις σημαντικές αποκλίσεις ανάμεσα στη ζήτηση του νερού και στην προσφορά των αναγκαίων ποσοτήτων, η οποία, εδώ και τρεις τουλάχιστον δεκαετίες, υπολείπεται σταθερά της ζήτησης, δημιουργώντας ένα έντονα ελλειμματικό υδατικό ισοζύγιο.
Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί αυξάνει διαρκώς τους κινδύνους εμφάνισης ξηρασίας – ερημοποίησης και κατ’ επέκταση, μαζί με τις πλημμύρες, απειλεί την ασφάλεια στην περιοχή μας. Επιπλέον, επιτείνει τα οικολογικά προβλήματα στους ποταμούς ,αλλά κυρίως στα υπόγεια υδατικά οικοσυστήματα, όπου οι υπεραντλήσεις από τα μόνιμα υδατικά αποθέματα είναι πλέον καθεστώς, οδηγώντας μοιραία σε μεγάλη οικολογική καταστροφή.
Για πολλές δεκαετίες έχουν δαπανηθεί εκατομμύρια ευρώ, ώστε να προχωρήσουν τα μεγάλα εκείνα έργα ,που θα δώσουν απτές λύσεις στο υδατικό ζήτημα της Θεσσαλίας.
Ένα τέτοιο έργο αποτελεί το φράγμα Συκιάς, που κατασκευάζεται επί του ποταμού Αχελώου στο σημείο συμβολής του, με τον ποταμό Κουμπουργιανίτικο, στα όρια των νομών Καρδίτσας και Άρτας. Ξεκίνησε από το ΥΠΕΧΩΔΕ, με εργολαβία που ανατέθηκε στη μειοδότρια κοινοπραξία «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ – ΑΤΕΜΚΕ – ΑΤΤΙΚΑΤ – ΑΒΑΞ». Η σύμβαση υπογράφηκε στις 19.8.1996. Η εργολαβία διαλύθηκε τον Απρίλιο του 2001.
Με νέα εργολαβία οι εργασίες στο φράγμα Συκιάς άρχισαν ξανά στις αρχές του 2006 και συνεχίστηκαν μέχρι τα τέλη του 2009,οπότε διακόπηκαν λόγω απόφασης του ΣτΕ περί αναστολής των εργασιών έως την έκδοση της τελικής απόφασης του Δικαστηρίου, επί προσφυγής φορέων της Αιτωλοακαρνανίας και οικολογικών οργανώσεων κατά της διοίκησης σχετικά με την επιλογή της ,για έργα μερικής μεταφοράς προς την Λεκάνη Απορροής Πηνειού, ετήσιου όγκου 600 εκατ.κ.μ. νερού.
Η απόφαση του ΣτΕ εκδόθηκε τον Ιανουάριο του 2014 (αρ.26) και με την ίδια απόφαση ταυτόχρονα έπαψε να ισχύει η αναστολή των εργασιών.
Στη συνέχεια, η τότε κυβέρνηση Σαμαρά, προσαρμόζοντας τις αποφάσεις της στο σκεπτικό της απόφασης του ΣτΕ, με υπουργική απόφαση τον Σεπτέμβριο του 2014 ενέκρινε το ΣΔΛΑΠ για την θεσσαλική λεκάνη (ευρωπαϊκή οδηγία 2000/60), προβλέποντας και πάλι μερική μεταφορά νερού από τον Αχελώο, με όγκο όμως έως 250 εκατ.κ.μ. ετησίως.
Ας σημειωθεί, πως εναντίον της απόφασης αυτής, η οποία επανήλθε και από την κυβέρνηση Μητσοτάκη μέσω του ΣΔΛΑΠ Θεσσαλίας ,ουδέποτε υποβλήθηκε προσφυγή στο ΣτΕ και συνεπώς πρόκειται για απόφαση «καθαρή» και νομικά ασφαλή.
Έως σήμερα στο φράγμα έχουν γίνει εργασίες ύψους (κατ’ εκτίμηση) 300εκατομ. ευρώ (σημερινές τιμές) και περίπου 55-60% του φυσικού αντικειμένου. Για την ολοκλήρωση του φράγματος απαιτούνται (κατ’ εκτίμηση) άλλα 180-200 εκ.ευρώ (χωρίς τον υδροηλεκτρικό σταθμό).
Δεν πρέπει να συνεχιστεί αυτή η αοριστία για τους Θεσσαλούς πολίτες, είναι αναγκαίο τα πλεονασματικά νερά του Αχελώου, να ενισχύσουν και τη Θεσσαλία.
