Οι μεν θέλουν να δείξουν ότι είναι έτοιμοι και να αναλάβουν το βαρύ φορτίο της περιφέρειας οι δε βρίσκονται στα πρόθυρα της παραίτησης, αφού φαίνεται πως τα κουράγια τους εγκαταλείπουν.
Μάλιστα από κάποιους ακούστηκαν ακραίες φωνές, “ότι δήθεν οι συνεργάτες και κυρίως οι αντιπεριφερειάρχες του Αγοραστού, δεν έχουν πλέον νομιμοποίηση στο να επιχειρούν και μάλιστα στη δύσκολη περίοδο της αποκατάστασης των πλημμυροπαθών.”
Η αλήθεια είναι ότι πέραν της τυπικής νομιμοποίησής υπάρχει και η δια του νόμου υποχρεωτική εκτέλεση των καθηκόντων και μάλιστα επί ποινή της παράβασης του καθήκοντος, έως τις 31/12 του 2023, οπότε και λήγει η θητεία της απερχόμενης διοίκησης του Αγοραστού-Μιχαλάκη πχ στην Π.Ε.Τρικάλων.
Από την άλλη είναι δικαιολογημένη και η οποιαδήποτε από τα εκλογικά αποτέλεσματα πικρία, η οποία, κακά τα ψέματα, δεν σου δίνει αέρα στις κινήσεις , αλλά και δυνάμεις να διαχειριστείς τα στοιχειώδη, σημαντικά ωστόσο αφού αφορούν στην επιβίωση των πλημμυροπαθών.
Πόση δύναμη άραγε να βρει ο Μιχαλάκης, ο Μπάρδας και οι άλλοι νομαρχιακοί σύμβουλοι, να ξανά τρέξουν πραγματικά και όχι “για το φαίνεσθαι” στις πληγείσες περιοχές.
Όταν μάλιστα βλέπουν ότι πριν τη λήξη της θητείας τους και πριν αναλάβουν οι νέοι ένοικοι της περιφέρειας, τον Δημήτρη Κουρέτα να συνομιλεί με τον πρωθυπουργό αλλά και με τον υπουργό Λευτέρη Αυγενάκη, ο οποίος σημειωτέων πριν πέντε μέρες αμφισβητούσε την διαχειριστική επάρκεια του νέου περιφερειάρχη.
Όπως και να έχουν τα πράγματα Αγοραστός και Μιχαλάκης θα πρέπει να σφίξουν τα δόντια τους, να αποβάλλουν την πικρία τους, να λειτουργήσουν με όποιες δυνάμεις έχουν για να παραδώσουν την περιφέρεια σε υψηλό διαχειριστικό επίπεδο, όχι μόνο για να μην «τους την πουν» οι επερχόμενοι, αλλά και για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης με τη μελλούμενη κατάσταση που θα προκύψει.
Οι δηλώσεις του Αγοραστού αλλά και του Μιχαλάκη σε μια τέτοια κατεύθυνση ήταν, και πάρα το γεγονός ότι κάποιο – ευτυχώς ολίγοι – που παρασύρθηκαν από την «πικρία μιας ανεπάντεχης ήττας», σιγομουρμούρισαν “χάσαμε ..πάμε να φύγουμε.. ας έρθουν οι άλλοι να δούμε αν θα τα κάνουνε καλύτερα”, με αποκορύφωμα το επίκαιρο “αμ δαρμένοι.. αμ βρεγμένοι..!”
