Της Στέλλας Μπάσδρα
Φωτογραφίες και βίντεο: Θανάσης Καλιακούδας
Κάποιοι άνθρωποι έχουν το χάρισμα να σε πείθουν, να σε προσελκύουν, να σε γαληνεύουν, να σε κερδίζουν, ασχέτως αν συμμερίζεσαι ή όχι τις απόψεις τους, ασχέτως αν πιστεύεις ή όχι στα ίδια πράγματα, ασχέτως αν οι ζωές σας τίποτα κοινό δεν έχουν…
Αυτά περίπου σκεφτόμουν όταν τελείωσε η σύντομη συνάντηση που είχαμε με τον μελίρρυτο Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας Μακάριο, λίγες ώρες πριν αναχωρήσει από τη Λάρισα στην οποία βρέθηκε για το τριήμερο θρησκευτικών εκδηλώσεων λόγω του εορτασμού του πολιούχου της Αγ. Αχιλλίου και όπου τιμήθηκε από την πόλη με την αναγόρευση του σε επίτιμο δημότη της.
Σας παραθέτω την κουβέντα μας.
Μακαριώτατε θα ήθελα να ξεκινήσουμε την κουβέντα μας με ένα ανθρώπινο κι απλό ερώτημα. Πώς περάσατε αυτές τις μέρες;
Ήταν πάρα πολύ ωραία! Ο κόσμος ανταποκρίθηκε στην παρουσία μου και σε όλες τις εκδηλώσεις που έγιναν με πολύ σεβασμό και μπορώ να πω και πολύ ενθουσιασμό. Καλά, πολύ καλά, ήταν πολύ όμορφα!
Το αποκορύφωμα βέβαια ήταν η γιορτή του Αγίου Αχιλλίου και το εξόχως τιμητικό, η αγόρευση μου σε επίτιμο δημότη της Λάρισας στο Δημαρχείο, που ήταν για εμένα μια πολύ συγκινητική στιγμή, δόξα τω Θεώ.
Και για εμάς μεγάλη τιμή η σύνδεση μέσω υμών της Λάρισας, μιας μεσαίου μεγέθους ευρωπαϊκής πόλης με τους ομογενείς της Αυστραλίας.
Μιας ελληνικής κι ακμάζουσας πόλης!
Όχι εσείς δεν το είχατε ανάγκη. Για μένα ήταν τιμή, για τον ελληνισμό της Αυστραλίας.
Με όλο μου τον σεβασμό, είστε πολύ νέος και έχετε ήδη τέσσερα χρόνια στο αξίωμα του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας.
Δεν είμαι νέος, ίσως φαίνομαι…(γέλια). Εξελέγην Αρχιεπίσκοπος τον Μάρτιο του ’19, στα σαράντα πέντε μου, έκλεισα τέσσερα χρόνια, άρα είμαι 49 ετών. Αν με ρωτήσετε πώς αισθάνομαι , ναι αισθάνομαι νέος. Νέος…με ποια έννοια, με την έννοια του ότι μπορώ και εργάζομαι πολύ, πάρα πολύ. Και παρ’ ότι έχω μια ας πούμε εκούσια μεγάλη καταπόνηση, είμαι πάντοτε πολύ ζωντανός, πολύ ενθουσιώδης, πολύ χαρούμενος, πολύ γρήγορος, δεν γίνεται αλλιώς… Οι συνεργάτες μου δεν αντέχουν το πρόγραμμά μου, γι’ αυτό και το σπάω στα δύο, στο πρώτο μ’ ακολουθούν οι μισοί, στο δεύτερο οι άλλοι μισοί.
Δόξα τω Θεώ για τους συνεργάτες σας! Το πρόγραμμά σας ακούγεται απίστευτα κουραστικό…
Αυτά τώρα, τρόπον τινά μεταξύ μας, αλλά δεν είναι κάτι κρυφό, μια ανθρώπινη συζήτηση κάνουμε, ο καθένας από εμάς είναι πάνω από όλα άνθρωπος.
Τέσσερα χρόνια λοιπόν σε αυτήν την τεράστιας ευθύνης θέση. Τί σας κάνει υπερήφανο σαν μια επιτυχημένη προσπάθεια, τι είναι αυτό που κάπως σας στενοχωρεί, που δεν μπορέσατε ακόμη να το υλοποιήσετε; αν υπάρχει.
Δεν θέλω να πω για αυτά που έχω κάνει εγώ, αν έχω κάνει κάτι… Να πω ότι είμαι υπερήφανος για τον Λαό που μου έδωσε ο Θεός, για την ομογένεια που ξεπερνά το ένα εκατομμύριο ανθρώπων, που είναι μια δυναμική οικογένεια. Η ομογένεια είναι ένα δυναμικό κομμάτι του Ελληνισμού στη διασπορά και θάλεγα ότι είναι το δυναμικότερο. Κι αυτό δεν το λέω για επαινέσω το σπίτι μου, αλλά έχω ζήσει και στην Αμερική και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, ξέρω το κομμάτι της Διασποράς. Είμαι χαρούμενος για όσα έχουν επιτελέσει, συνολικά για την παρουσία των Ελλήνων στην Αυστραλία που είναι τόσο σημαντική, που εν πολλοίς έχει διαμορφώσει την εικόνα του σύγχρονου Αυστραλιανού Κράτους. Χαίρομαι για τα σχολεία μας, χαίρομαι για όλα τα δημιουργήματα σαν σώφρων Έλλην της Διασποράς.
Τί θα ήθελα να κάνω που ακόμα δεν το ολοκληρώσαμε; Είναι να υπάρξει ενότητα. Ο ελληνισμός της Αυστραλίας είναι διχασμένος, δεν είναι κάτι που δεν μας χαρακτηρίζει εμάς τους Έλληνες, αλλά στην Αυστραλία είναι κάπως πιο έντονο το φαινόμενο αυτό του διχασμού. Αυτό που με στενοχωρεί περισσότερο είναι ότι έχουμε σχισματικές κοινότητες. Σε κανένα μέρος του κόσμου δεν υπάρχουν τέτοια φαινόμενα. Έχουμε ορθόδοξους που έχουν φτιάξει μια δικιά τους εκκλησία κι ακολουθούν δικές τους μεθόδους.
Αυτό υπήρχε, το βρήκατε.
Ναι το βρήκα. Είναι κάτι που με πονάει και θέλω με την ΄χάρη του θεού να το θεραπεύσουμε. Η ενότητα θα μας οδηγήσει προς τα εμπρός. Είμαι αισιόδοξος πως θα προχωρήσουμε στην επόμενη μέρα.
«Nα βγει ο ηγέτης που πρέπει
για το καλό και το μέλλον του ελληνικού λαού»
Πείτε μου μιας και μιλάμε για την ομογένεια, πως είναι η σχέση των ανθρώπων με την Ελλάδα, τι περιμένουν από αυτήν, τι εύχονται γι΄ αυτήν;
Κατ΄ αρχάς να πω, πως τα προηγούμενα χρόνια υπήρχε μια απόσταση όσον αφορά στο Εθνικό και στο Εκκλησιαστικό κέντρο, είχαν απομονωθεί στα δικά τους εκεί στην Αυστραλία. Υπήρχε μια απομόνωση, μια εσωστρέφεια.
Από τότε που πήγα προσπάθησα να δημιουργήσω μια γέφυρα με τα κέντρα που προανέφερα, και γι’ αυτό έρχομαι συχνά στην Ελλάδα. Αυτό που γίνεται τις τελευταίες μέρες στη Λάρισα, έχει στρέψει το ενδιαφέρον όλων των ομογενών, εδώ.
Στο πού πάει ο Αρχιεπίσκοπος τί κάνει ο Αρχιεπίσκοπος, που είναι ο ποιμενάρχης, ο εκπρόσωπος μας, καταλαβαίνετε πώς το εννοώ. Οι συναντήσεις με δημόσια πρόσωπα και διάφορες ενέργειες μου, έχουν αναθερμάνει το ενδιαφέρον τους για την Ελλάδα. Του χρόνου στην Αυστραλία θα έλθει ο οικουμενικός Πατριάρχης για να γιορτάσουμε μαζί τα εκατό χρόνια από την ίδρυση της Αρχιεπισκοπής. Έχει δημιουργηθεί ένα κλίμα ενθουσιασμού.
Για να απαντήσω όμως και στο ερώτημα πως βλέπουν τα πράγματα στην Ελλάδα, έχουν αγωνία για το πώς θα πορευτεί, σκέφτονται τί θα γίνει τώρα στις επερχόμενες εκλογές, έχουν αγωνία για το μέλλον του τόπου, για το αν ξεπεραστεί ολοκληρωτικά η οικονομική κρίση. Προβληματίζονται για την αλλοτρίωση που υπάρχει στην Ελλάδα.
Τί εννοείτε; ακριβώς όμως.
Να σας πω. Ο ελληνισμός της Αυστραλίας είναι πιο παραδοσιακός από τον ελληνισμό της Ελλάδος.
Δηλαδή;
Κάποια πράγματα που αφορούν στα ήθη, τα έθιμα, στη γλώσσα, στην Αυστραλία τα κρατούν πιο πολύ από ότι εδώ.
Ίσως είναι μια ανάγκη εσωτερική, για να μπορέσουν να κρατήσουν τις ρίζες τους…
Δεν μπορώ να πω πώς προέκυψε, είναι όμως γεγονός. Ίσως με τα ήθη και τα έθιμα προσπαθούν να κρατήσουν τους δεσμούς …
Να σας ρωτήσω, γιατί πιστεύετε, εσείς ο ίδιος, σας εξέλεξαν παμψηφεί σε αυτό το αξίωμα;
Δεν ξέρω, τί να σας πω. Ήμουν Επίσκοπος ήδη, ένοιωθα ολοκληρωμένος με τον εαυτό μου, δεν ήθελα κάτι παραπάνω για να βρω νόημα στη ζωή μου. Παναγιώτατε, είπα στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, που είναι ο γέροντας μου, ο μέντορας μου, είμαι πολύ λίγος για αυτή τη θέση…
‘Ομως, όπως τώρα η Εκκλησία με επέλεξε παμψηφεί και με έστειλε εκεί, αν η ίδια που με επέλεξε με υπεξαιρέσει, αν μου πουν »έχεις ολοκληρώσει την αποστολή σου και πρέπει να φύγεις», θα πω δώστε μου μια μέρα να ετοιμάσω τα πράγματά μου και με πολλή ηρεμία πολλή γαλήνη θα φύγω.
Μακαριώτατε, βλέπω τους συνεργάτες σας ανήσυχους, πρέπει δυστυχώς λόγω στενότητας χρόνου να ολοκληρώσουμε τη συζήτηση μας. Μου είπατε για τη Λάρισα, ότι φεύγετε ενθουσιασμένος…
Πολύ, πάρα πολύ. Δεν περίμενα τέτοια ανταπόκριση. Είμαι ένας άνθρωπος που θέλω η ζωή μου να αντέχει στα κριτήρια του λαού. Γι’ αυτό όπου πάω, το βράδυ ρωτάω τους συνεργάτες μου να μου πούνε τα αρνητικά της ημέρας. Τι έκανα λάθος, τι έπρεπε να κάνω καλύτερα… Η αίσθησή μου είναι ότι όλα πήγαν καλά!
Κλείνοντας, πείτε μου, σε τι διαφέρει ο ορθόδοξος χριστιανός της Καμπέρα της Μελβούρνης, από τον ομόθρησκο της Αθήνας της Λάρισας;
Εδώ είναι όλα δεδομένα, στην Αυστραλία όχι.
Κληθείς να σχολιάσει τις επικείμενες εκλογές στην Ελλάδα ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας, μας είπε:
Δεν είμαι πολύ καλός στα πολιτικά. Δεν μπορώ να κάνω προβλέψεις.
Πιστεύω ο Θεός να φωτίσει τον ελληνικό λαό και τον λαό εκεί, να πάρει τις σωστές αποφάσεις και να βγει ο ηγέτης που πρέπει να βγει για το καλό και το μέλλον του.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Βίντεο με τη συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Μακαρίου:
larissanet
