Μόλις δέκα ημέρες πριν την Κυριακή των εκλογών και συνεχίζουμε την επαφή με όλες τις πλευρές της κοινωνίας…
Δευτέρα 8/5 ξεκινήσαμε περπατώντας στη κεντρική λαϊκή αγορά της πόλης μας… Κατηφεια , απογοήτευση και αγανάκτηση διάχυτη…
Συνεχίσαμε στα χωριά Φωτάδα, Πρίνος, Γοργογύρι και Ξυλοπάροικο του Δήμου Τρικκαίων.
Δυστυχώς οι συζητήσεις με τους αγρότες της υπαίθρου μας ενεργοποιεί αισθήματα λύπης και στενοχώριας για τους ανθρώπους που μοχθούν καθημερινά και δεν μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια…
Μας γεμίζουν όμως με δύναμη και θυμό να παλέψουμε για να φέρουμε ξανά το χαμόγελο που έχει χαθεί από τα πρόσωπά τους…
Για μας οι αγρότες δεν είναι αόρατοι…
Την Τρίτη 9/5 επισκέφτηκα το νοσοκομείο Τρικάλων όπου πάντοτε η υποδοχή των νοσηλευτών και των γιατρών αλλά παράλληλα και όσα μου μεταφέρουν , μου δημιουργεί συγκίνηση για το σθένος και το φιλότιμο που δείχνουν κρατώντας το νοσοκομείο όρθιο κάτω από αντίξοες συνθήκες…
Στη συνέχεια βρεθήκαμε στον ΟΑΕΔ όπου και εκεί οι καθυστερήσεις και το δύσκολο μοντέλο υλοποίησης των προγραμμάτων, οδηγεί οφελούμενες επιχειρήσεις μα και το προσωπικό του ίδιου του ΟΑΕΔ , σε μια μόνιμη κατάσταση ανασφάλειας και φθοράς….
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας στα χωριά του Δήμου Πύλης Ελευθεροχώρι, Πιαλεία και Φιλύρα…
Η ερώτηση του κυρίου Μιχάλη , με απόλυτη ειλικρίνεια, με αφόπλισε και με έκανε να δεσμευτώ πως θα παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις για να μην υπάρχει συνταξιούχος, ειδικά στα ρημαγμένα χωριά , που να αδυνατεί να εξασφαλίσει τα πλέον απαραίτητα, γιατί λαμβάνει μόνο 360 ευρώ σύνταξη…
Τα πράγματα αλλάζουν μόνο όταν το θέλουν οι πολλοί !
Σήμερα αυτό είναι εθνική απαίτηση..!!!
