Η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, με τον γνωστό βαθύ στοχασμό, το οξύ πνεύμα, την σοφία των χρόνων και τον όμορφο λόγο της συμπυκνωμένης γνώσης και εμπειρίας, σε συνέντευξή της στην ΕΡΤ και τον δημοσιογράφο, Κώστα Λασκαράτο μίλησε για την τραγωδία των Τεμπών κάνοντας λόγο για “βίωμα ιστορικό” για την Ελλάδα.
Η διάσημη Βυζαντινολόγος, πρώτη γυναίκα πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και πρώτη γυναίκα πρύτανης του Πανεπιστημίου της Σορβόννης μίλησε ταυτόχρονα για τη νέα γενιά, για αυτούς που φεύγουν από την Ελλάδα, για τα Γλυπτά του Παρθενώνα που “θα έρθουν”, για τα πτυχία “που δεν κάνουν τον ηθοποιό”, και πολλά ακόμη…
Η ιστορία δεν είναι γεγονότα, είναι βιώματα
Η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ μίλησε αρχικά για το φονικό δυστύχημα στα Τέμπη λέγοντας πως η ιστορία δεν είναι γεγονότα, αλλά βιώματα και αυτό που έγινε πριν από λίγες μέρες, με τον θάνατο τόσων παιδιών, είναι ένα βίωμα ιστορικό για όλη την Ελλάδα και όχι μόνο για τους πενθούντες.
Έχοντας ζήσει πολλά χρόνια στο εξωτερικό, μίλησε για τα νέα παιδιά που επιλέγουν να φύγουν από την χώρα και αν υπάρχει κάτι που να μπορεί να τα φέρει πίσω στον τόπο τους.
Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε:
«Θα μιλήσω μόνο προσωπικά. Και εγώ έφυγα. Ελληνίδα γυναίκα, δηλαδή τελείως ξένη στο Παρίσι. Θα γινότανε ποτέ ξένος εδώ και γυναίκα, αρχηγός όλης της παιδείας; Αλλά εκείνο που λείπει από εδώ είναι μία αναγνώριση των πραγμάτων, τα οποία έχουν μάθει τα παιδιά τα δικά μας έξω. Αυτή η αναγνώριση δεν γίνεται γιατί σου λέει θα ‘ρθει, θα μου πάρει τη θέση.
Γιατί εδώ, η αξιοκρατία έχει γίνει μία άμιλλα την οποία δεν πρέπει να κυνηγάς πολύ, γιατί θα σου πάρουν τη θέση. Λοιπόν εδώ καρέκλα και θέση, καρέκλα και θέση. Άσχετο αν είσαι ικανός, αν το αξίζεις. Οπότε [όσοι έχουν φύγει στο εξωτερικό] μένουν έξω και κάνουν τη δουλειά τους.
Γυρνάνε όμως εδώ και θα σας πω γιατί. Ήμουνα από το ’53 στη Γαλλία. Έτρωγα μουσακά. Όταν άκουγα ελληνικά τραγούδια, έβαζα το ραδιόφωνο δυνατά. Όταν ήμουν λίγο πιο ήσυχη από τις δουλειές μου εκεί πήγαινα σε ελληνικό εστιατόριο. Άρα γιατί γυρνάς εδώ; Για τους ανθρώπους, για τα βιώματά σου, για τον ωραίο ουρανό, Για την ωραία θάλασσα. Μια ζωή ζεις, Καλύτερα να τη ζήσεις εδώ».
