Σχεδόν δυο εβδομάδες πριν τις εκλογές ξεκαθαρίζει τόσο το προεκλογικό, όσο και το μετεκλογικό τοπίο.
Οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν τις τάσεις με βάση τις οποίες οι πολιτικοί αρχηγοί και τα κόμματα -ανεξάρτητα τις λένε γι’ αυτές- προσαρμόζουν τη στρατηγική τους.
Τι γνωρίζουμε έως σήμερα: Πρώτα τα δεδομένα
Δεν υπάρχει σχεδόν καμία πιθανότητα να μπούνε στη Βουλή περισσότερα από 6 κόμματα. Ίσως δε να είναι και πέντε τελικά αν και φαίνεται δύσκολο. Εκεί που όλοι έβλεπαν τον Γιάνη Βαρουφάκη να δυσκολεύεται, στη θέση του βρίσκεται ο Κυριάκος Βελόπουλος που δείχνει να αγωνίζεται για το 3%.
Τι σημασία έχει αυτό; Μεγάλη. Καθώς κάθε κόμμα που μπαίνει στη Βουλή με 3% λαμβάνει από 9 έως 12 βουλευτές, ανάλογα με το εκλογικό σύστημα. Αν δεν μπει η μεγάλη τους πλειοψηφία πηγαίνει στο πρώτο κόμμα.
Η Νέα Δημοκρατία θα είναι πρώτο κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεύτερος και το ΠΑΣΟΚ τρίτο. Αυτά είναι τα κόμματα που θα εμπλακούν, στο όποιο ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης. Άρα, αυτομάτως, τελειώνει κάθε συζήτηση για κυβέρνηση «ηττημένων».
Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, αν επιβεβαιωθούν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις ενδεχομένως θα μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση συνεργασίας από την πρώτη κιόλας Κυριακή.
Όλα τα παραπάνω φυσικά με τα σημερινά δεδομένα καθώς όπως αποδείχθηκε με τον πλέον τραγικό τρόπο φτάνει μόλις μια στιγμή…
Κι από εδώ και πέρα ξεκινούν τα σενάρια, οι σχεδιασμοί και οι πιθανολογήσεις.
Θέλουν, είτε ο Μητσοτάκης είτε ο Ανδρουλάκης πραγματικά να συνεργαστούν και μάλιστα από την πρώτη Κυριακή;
Οι πληροφορίες αλλά κυρίως η πολιτική ανάλυση των προεκλογικών τους δηλώσεων και συνεντεύξεων λένε ότι δεν το θέλει κανείς από τους δύο.
Στην πραγματικότητα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει -το έχει πει άλλωστε σε όλους τους τόνους- αυτοδυναμία. Άρα, με κάποιο εύσχημο τρόπο, θα επιχειρήσει να ρίξει και τη… ζαριά της δεύτερης Κυριακής.
Ειδικότερα αν, πάλι σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, στις 21 Μαΐου πετύχει ποσοστό που θα του… υπόσχεται ποσοστά αυτοδυναμίας σε δεύτερο γύρο.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης από την πλευρά του δεν θέλει με κανένα τρόπο να συγκυβερνήσει, με κανέναν.
Προτιμά να υπάρξει αυτοδυναμία, όποιος κι αν είναι ο νικητής, γιατί εκτιμά ότι στην επόμενη κυβερνητική θητεία με τον ίδιο μέσα στη Βουλή (σ.σ. πολιτικό αρχηγό, πλήρους απασχόλησης και παρουσίας) θα έχει τη δυνατότητα να πετύχει την άνοδο των ποσοστών του κόμματός του, κάνοντας αντιπολίτευση. Φυσικά πρέπει πρώτα να πετύχει το ΠΑΣΟΚ διψήφιο ποσοστό, έστω και οριακά γιατί αλλιώς θα επιστρέψουν στο προσκήνιο γκρίνια και εσωστρέφεια και θα τρέχει με νέα συνέδρια να επαναβεβαιώσει την αρχηγία του.
Στον ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται ίσως στη δυσχερέστερη θέση της πολιτικής του σταδιοδρομίας. Όλα δείχνουν πως γνωρίζει ότι θα χάσει. Το θέμα όμως για αυτόν είναι πως θα χάσει και με πόση διαφορά.
Είναι άλλο να χάσεις στην πρώτη Κυριακή με 3-4% και να είναι πάνω από 30% (31,5% το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ το 2019, μην το ξεχνάμε) και άλλο να χάσεις με 6, 7, 8% και ποσοστό μεταξύ 27 και 29%. Σε κάθε περίπτωση, θα συνεχίσει να μάχεται για την δεύτερη Κυριακή, αλλά θα γνωρίζει ότι πλέον θα είναι ένας αρχηγός με τεράστια εσωκομματική αμφισβήτηση, πιθανότατα και από το πρώτο βράδυ.
Σε κάθε περίπτωση, επίσης, μετά την ολοκλήρωση του εκλογικού κύκλου θα πρέπει να λάβει σοβαρές αποφάσεις.
Αν το κόμμα του θα συνεχίσει με τον ίδιο τρόπο και τους ίδιους ανθρώπους, αν θα μείνει ο ίδιος στην ηγεσία (που προφανώς θα θελήσει να μείνει), αν θα είναι ένα κόμμα στη Βουλή, και πολλά ακόμη αν.
Η επόμενη τετραετία, όποτε κι αν αρχίσει θα είναι εξαιρετικά δύσκολη και πιθανότατα επώδυνη για την Ελλάδα.
Ναι, οι δείκτες μοιάζουν να ευημερούν και οι επενδύσεις να… ρέουν αλλά η πραγματικότητα είναι αδήριτη. Τα ανοικτά μέτωπα με πρώτο αυτό της οικονομίας αλλά και των εθνικών θεμάτων, της κλιματικής αλλαγής, των γενικότερων γεωπολιτικών εξελίξεων είναι πολλά.
Οι εξελίξεις τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα και η χώρα είναι πλημμελώς προετοιμασμένη…
Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΖΑΓΟΡΙΑΝΙΤΗ
