Ο αστικός μύθος θέλει δύο διαδοχικούς πρωθυπουργούς της Ελλάδας τα είκοσι τελευταία χρόνια, να έχουν δηλώσει απελπισμένοι σε συνόδους κορυφής της Ε.Ε, ότι κυβερνούν έναν απίστευτα διεφθαρμένο λαό.
Φυσικά υπάρχει και η ιστορική δήλωση του αείμνηστου Θ. Πάγκαλου ότι “Μαζί τα φάγαμε” όπως και μιας κορυφαίας ακαδημαϊκού που έλεγε απογοητευμένη πριν λίγα χρόνια: “Ο νεοέλληνας αρνείται να αποβάλει την κληρονομιά της Κλεφτουριάς, που έχει μέσα του.”
Τα παραπάνω θυμήθηκα παρακολουθώντας στα τοπικά ΜΜΕ και τα Social Media, τις οργισμένες διαμαρτυρίες του πάντα ανεύθυνου και κυρίαρχου “πόπολου” για τους εκλεγμένους από τον ίδιο μέσω της πελατειακής συναλλαγής ταγούς του, μετά τις καταστροφές που προκάλεσε η θεομηνία “Daniel.”
Ανάλογες λαϊκές εκρήξεις επαναστατικότητας υπήρχαν και μετά την κακοκαιρία “Ιανός” στη όμορη Καρδίτσα η όταν η χώρα χρεοκόπησε και της επιβλήθηκαν μνημόνια, για να διασφαλίσουν οι δανειστές ότι θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω από τους κατά συρροήν “μπαταχτσήδες.”
Όλοι αυτοί βέβαια οι προπηλακισμοί του εκάστοτε οργισμένου πλήθους προς τα πρώην ινδάλματα τους, ομοιάζουν για κάποιους με την πρακτική πριν αιώνες των κατά ανάγκην ηρώων – ελλείψη άλλων – αυτού του Έθνους στη περίοδο της Οθωμανικής περιόδου Κλεφτών και Αρματολών, που όταν οι καπεταναίοι τους δεν τους εξασφαλίζανε πια την πολυπόθητη λεία, αυτοί τους σκότωναν η τους πρόδιδαν στους Τούρκους.
Εν κατακλείδι, αν θέλει τούτος ο υποτίθεται διαρκώς εξαπατημένος και μόνιμα “αφελής” λαός, να δει τις πταίει; “Ας ρίξει μια μπουνιά στον καθρέπτη του”, όπως γράφει στα σκίτσα του ο γελοιογράφος “Αρκάς.”
Γκρούεζας
