Με μία οργισμένη ανάρτηση στα Social Media το ιστορικό στέλεχος της τοπικής Ν.Δ κα. Μάνη Γιαννοτάκη, δίνει απάντηση σε πολιτικούς αντιπάλους και κυρίως σε “συναγωνιστές” της στο κόμμα.
Κι όλα αυτά, ένα μήνα πριν τις κρίσιμες Εθνικές εκλογές της 21ης Μαίου, δημιουργώντας εύλογα ερωτήματα και ανησυχία, για την συνοχή της νομαρχιακής οργάνωσης στα Τρίκαλα.
Η “φωτογραφική” ανάρτηση έχει ως εξής:
“Καλή σας μέρα φίλοι μου διαδικτυακοί, να έχουμε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο με υγεία!!!
Ας δούμε την σημαντική διαφορά μεταξύ αγράμματου και μορφωμένου…
Το παρακάτω κείμενο το αφιερώνω σε κάποιους οι οποίοι μορφώθηκαν σε πανεπιστήμια άλλων χωρών πλην της πατρίδας μας γιατί εδώ δεν είχαν τα κότσια-μυαλό να μπούνε σε δικά μας και που τώρα εμάς που είχαμε την ατυχία να μην έχουμε την οικονομική δυνατότητα να προχωρήσουμε να μας θεωρούν αμόρφωτος και το χειρότερο να το διατυμπανίζουν στο διάβα τους..
Προσωπικά θα τους πω ότι αν είχα την στήριξη του πατέρα που δυστυχώς τον έχασα νωρίς, αν λοιπόν είχα την πατρική-οικονομικής στήριξη και πήγαινα στα πανεπιστήμια που οι ίδιοι πήραν πτυχία με ανταλλάγματα θα γινόμουν πυρηνικός επιστήμονας και όχι απλός δάσκαλος, δικηγόρος, γιατρός…
Δεν με αφορά η γνώμη τους αλλά δεν είναι πρέπον να μιλάνε απαξιωτικά για μένα πίσω από την πλάτη μου..
Δεν κερδίζουν κάτι απεναντίας πεισμώνουν τους ανθρώπους στους οποίους τα λένε περισσότερο..
Ναι κύριε (ξέρεις εσυ για ποιόν λέω και εννοείται ότι δεν μιλάω για όλους τους ανθρώπους που έχουν πτυχία και περγαμηνές) είμαι αγράμματη όπως το θέτεις γιατί δεν είχα την δική σου δυνατότητα να προχωρήσω όμως να είσαι σίγουρος δεν είμαι αμόρφωτη και αυτό μου το δείχνει ο κόσμος γύρω μου.
Κάτι ξέρουν εκείνοι περισσότερο από σένα παραμορφωμενε..
Σου παραθέτω παρακάτω τις διαφορές μας:
Τι λές; Τα πτυχία, συνδέονται πάντοτε με την παιδεία του κάθε ανθρώπου;
Αλίμονο!!!
Οι περγαμηνές σαφώς και δεν συνιστούν προϋπόθεση μιας πολιτισμένης συμπεριφοράς.
Η στάση ζωής και οι καθημερινές συμπεριφορές ενός απλού, αγράμματου ανθρώπου είναι: Ευγένεια ψυχής, σεβασμός, πολιτισμός στην πράξη.
Βάλαμε σε ένα τσουβάλι όσους δεν μπόρεσαν να να σπουδάσουν, και σε ένα άλλο όσους φόρτωσαν τους τοίχους με πτυχία κι ακαδημαϊκές γνώσεις. Τους κατηγοριοποιήσαμε τους μεν, χαμηλά στην κοινωνική μας βαθμίδα και τους δε, ψηλά. Έτσι, μάθαμε να ορίζουμε την αξία των ανθρώπων. Από τα χαρτιά που συνέλλεξαν στη διαδρομή τους.
Κι όμως, υπάρχουν άνθρωποι με γνώσεις και βραβεία που δε συναντήθηκαν ποτέ με την κοινωνική μόρφωση.
Δεν ξέρουν να φερθούν, δεν ξέρουν να μιλήσουν, μήτε να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες που ήρθαν στο διάβα τους. Δεν ήταν στη διδακτική τους ύλη αυτά.
Είναι εκείνοι που συχνά, σνομπάρουν τους «αμόρφωτους» στον περίγυρό τους γιατί τους χαλάνε το image. Η αλήθεια είναι πως δεν τους φτάνουν ούτε στο μικρό τους δακτυλάκι γιατί ποτέ δεν μπόρεσαν να καταλάβουν πως καμία σχέση δεν έχει η ουσιαστική μόρφωση με τις ξερές γνώσεις που έμαθαν στα θρανία. Είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Είναι πλάσιμο προσωπικότητας και πλήθος ηθικών αξιών που δε γράφονται σε κανένα βιβλίο.
Ο αγράμματος ποτέ δε ζήλεψε τον κόπο άλλων ανθρώπων. Ήξερε πως όλα γίνονται με μόχθο και σκληρή δουλειά.
Ο αγράμματος σιχαίνεται την αδικία και το συμφέρον στους ανθρώπους. Προστατεύει πάντα τους πιο αδύναμους, όσους δεν είναι σε θέση να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους.
Ο αγράμματος μπορεί να μην αρίστευσε σε μεγάλα εκπαιδευτικά ιδρύματα αλλά πήρε από νωρίς εφόδια που τον βοήθησαν να επιβιώσει.
Ο αγράμματος ξέρει να αγαπά δίχως να περιμένει ανταπόδοση. Αγαπά αληθινά κι αυτό είναι αρκετό. Βλέπει το καλό στους άλλους ακόμη κι όταν εκείνοι δεν το βλέπουν γιατί γνωρίζει πως οι δυσκολίες φέρνουν χαρές και οι χαρές δυσκολίες.
Ο αγράμματος είναι διακριτικός κι ευγενής. Δε ρωτά, δε φέρνει σε δύσκολη θέση. Ξέρει να διαβάζει τα μάτια. Από εκεί αντλεί πληροφορίες χωρίς να χρειαστεί να του μιλήσεις.
Μοιράζει τις συμβουλές του για να βοηθήσει πραγματικά κι όχι για να κάνει τον καμπόσο. Δε σου τρίβει στην μούρη την εμπειρία του. Σε αφήνει να κάνεις τα δικά σου λάθη γνωρίζοντας πώς θα είναι πάντα εκεί.
Ο αγράμματος είναι άξιος. Πιάνουν τα χέρια του. Κάνει δουλειές χωρίς να βαρυγκωμά, προσφέρει έργο όπου χρειάζεται, χαμογελά δυνατά και κλαίει βουβά. Δε θέλει να γίνεται βάρος στους δικούς του αλλά βρίσκεται κοντά ακόμη κι όταν είναι μακριά.
Ο αγράμματος άνθρωπος μπορεί να μην έμαθε μαθηματικά αλλά είναι δίκαιος στις συναλλαγές του. Μπορεί να μην ξέρει καλούς τρόπους αλλά το σπίτι του είναι πάντα ανοιχτό. Μπορεί να μην έγινε δάσκαλος αλλά ποτέ δε σήκωσε χέρι στα παιδιά του. Μπορεί να μη γύρισε όλο τον κόσμο αλλά μάζεψε σοφία από τις πιο μικρές στιγμές της ζωής του.
Ο αγράμματος λοιπόν έχει παιδεία. Όχι πτυχία.”
